Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Η “αρκούδα” δείχνει δόντια στους δυτικούς – Δεν υπάρχει πρόβλεψη σε τυχόν ρωσική επέμβαση

Mig-29-KUB+Kh-35

Σε τεντωμένο σχοινί η κατάσταση στην Ουκρανία με τους Ρώσους να στέλνουν σαφές μήνυμα προς Ευρώπη και Αμερική.

Όπως δήλωσε σήμερα ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ έχουν καταρτίσει σχέδια για το πώς θα απαντήσουν στην περίπτωση που η Ρωσία επέμβει στρατιωτικά στην Κριμαία της Ουκρανίας.

Ο Αμερικανός πτέραρχος Φίλιπ Μπρίντλοβ, που είναι επίσης ο διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, δήλωσε σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς και στην εφημερίδα Wall Street Journal ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει αλλάξει την διάταξη των στρατιωτικών του μέσων εξαιτίας της έντασης στην Ουκρανία.

Όταν ρωτήθηκε αν ανησυχεί για την πιθανότητα μιας ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στην Κριμαία, ο Μπρίντλοβ απάντησε: «Πιστεύω ότι όλοι ενδέχεται να ανησυχούν γι’ αυτό, αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι η βασική μου ανησυχία».

«Αυτή τη στιγμή δεν καταρτίζουμε σχέδια για το πώς θα απαντήσουμε εδώ, Αυτό που κάνουμε είναι να υποστηρίζουμε μια ειρηνική λύση», υπογράμμισε ο αμερικανός πτέραρχος.

Παρόλα αυτά χαρακτήρισε «ανησυχητική κατάσταση» την κατάληψη κυβερνητικών κτιρίων στην Κριμαία από φιλορώσους διαδηλωτές.

Ο ίδιος πρόσθεσε εξάλλου ότι δεν υπάρχει λόγος το ΝΑΤΟ και η Ρωσία να ανταγωνίζονται για το μέλλον της Ουκρανίας.

Ο πρωτ-Αγών μου. Του Κώστα Βαξεβάνη

Με ξύπνησαν φίλοι για να μου πουν γελώντας, πως στο site του Σταύρου Θεοδωράκη protagon.gr, έχω την τιμητική μου. Υπήρχε ένα σατυρικό δημοσίευμα με τίτλο «Ο Κώστας Βαξεβάνης αιτία που χώρισε η Μόνικα Μπελούτσι». Ποιός στη χάρη μου.Έστω και σατυρικά να σε τοποθετούν δίπλα στη Μόνικα. Διάβασα το δημοσίευμα και μου έκανε εντύπωση. Το protagon, που κανένας από τους πρωταγωνιστές του δεν έχει γράψει μιαν αράδα, έστω συναδελφικά, για τις νομικές περιπέτειες που ήταν το αποτέλεσμα της αποκάλυψης της λίστας Λαγκάρντ, να σπαταλά τον πολύτιμο χώρο του για να γράψει μια φανταστική ιστορία γέλιου; Για μένα ειδικά που η προσωπική μου ζωή δεν ήταν ποτέ στα μανταλάκια; Περίεργο. Δεν έγραψε για τα δημοσιογραφικά βραβεία σε όλο τον κόσμο,για τα άρθρα μου που δημοσίευσαν οι ξένες εφημερίδες και έγραψε για το ανύπαρκτο;
Μήπως έπρεπε να γελάσω και τα έπαιρνα σοβαρά τα πράγματα; Μήπως έπρεπε να τους πάρω τηλέφωνο για να τους ευχαριστήσω για όσα έγραψαν, πως έχω αδυναμία στις ιταλίδες καλλονές και μου έχουν κι αυτές, κι εγώ ο μουντρούχος δεν μπορούσα να βγω απ’ τον βαρύ και ασήκωτο μικρόκοσμό μου; Μήπως έχω πολύ λιγότερο χιούμορ από τον Σταύρο Θεοδωράκη;
Μετά θυμήθηκα πως στις 8 Ιουνίου, ο Σταύρος μου είχε στείλει ένα οργισμένο μήνυμα για να διαμαρτυρηθεί που σε μια σατυρική στήλη του περιοδικού, στο Τεύχος 29, υπήρχε ένα σχόλιο για κάτι που είχε πει. Είχε πει ο Θεοδωράκης «δημοσιογραφικά, νομίζω ότι έχουμε προσφέρει ένα συμπροβληματισμό στην κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια». Και ο συντάκτης του HOT DOC έγραφε «ο βασικός προβληματισμός νομίζω αφορά ποιό είναι το καλό σας προφίλ στην κάμερα». Είχε εξοργιστεί ο Σταύρος και μου είχε γράψει ειρωνικά πως «ο συντάκτης μου ήταν μεταγραφή από το Τρωκτικό». Άρα λοιπόν ο Θεοδωράκης δεν είχε απαραίτητα περισσότερο χιούμορ από μένα. Αντιθέτως.
Στη συνέχεια θυμήθηκα κάτι άλλο. Πως στις 8 Οκτωβρίου είναι η εκδίκαση της υπόθεσής μου για τη λίστα Λαγκάρντ. Φαντάζομαι δεν θα γράψει κάτι γι’ αυτό το protagon για το οποίο γράφουν ο Guardian, οι New York Times και άλλοι πολλοί, αλλά προλαβαίνει ως τότε να σπάσει λίγο πλάκα. Να εμφανίσει τον Βαξεβάνη απαξιωτικά, «σατυρικά»,πλακατζίδικα. Όχι ως αυτόν που τα βάζει με το σύστημα, αλλά ως αυτόν που είναι άξιος λόγου ως γκομενάκιας και άλλα ελαφρά.
Δεν θα έγραφα όσα γράφω, αν δεν είχα την άποψη πως το protagon δίνει τον «Αγών» του, για μια άλλη Ελλάδα. Των θηρίων που επιχειρεί να εμφανίσει ως σωτήρες. Δικαίωμά του, αν και μπορώ να πω, πως αυτός του ο «Αγών», επιβραβεύεται. Είναι γεμάτο από διαφημίσεις Τραπεζών, κρατικών επιχειρήσεων και φίλων φιλελεύθερων επιχειρηματιών. Πώς λοιπόν να μην γράφει «ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά»;
Εδώ και αρκετούς μήνες, είναι ο εκφραστής των πιο αντιδραστικών απόψεων που εμφανίζονται ως επιφώτιση αυτογνωσίας και αυτοτιμωρίας. Ο συρφετός του life style έχει μετεξελιχθεί σε ροζοχίτωνες της πολιτικής του εκφοβισμού.
Αυτό δεν είναι θέμα μόνο του συγκεκριμένου site, αλλά πολιτικό. Γενικότερα, οι παλιοί προβληματισμένοι μιας βολικής και βολεμένης Αριστεράς, που αναδείχτηκαν πουλώντας προβληματισμό (και ανησυχούσα Αριστερά βεβαίως) έγιναν οι φορείς του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Έγιναν οι νεοχίπις της πολιτικής υπευθυνότητας. Εναλλακτικοί, κριτικοί, ανοιχτοί σε όλες τις απόψεις, αλλά εκφραστές πάντα μιας πολιτικής.
Το 2011,είχα γράψει ένα άρθρο για τις εξωτικές πάπιες της δημοσιογραφίας. Δεν είχα στο μυαλό μου το protagon, αλλά θεωρώ πια πως του ταιριάζει. Σας το παραθέτω:
«Υπάρχει μια δημοσιογραφία που δεν είναι ούτε μάχιμη, ούτε κατευθυνόμενη. Δεν μπορείς να την κατηγορήσεις πως τα παίρνει, αλλά ούτε πως ματώνει για όσα πρέπει να ματώνει η δημοσιογραφία. Είναι κάτι σαν τις ομιλίες του κυρίου Βενιζέλου. Σαγηνευτικές, με ροή, σε στρέφουν στον θαυμασμό, αλλά σχεδόν ποτέ δεν καταλαβαίνεις γιατί έγιναν και τι ήθελαν να πουν. Είναι ένα είδος εξωτικής δημοσιογραφίας.
Σε αυτή την δημοσιογραφία, η Ελλάδα δεν πονάει, δεν έχει παραδοθεί στη διαφθορά, δεν είναι θύμα χρόνιων πολιτικών και ανέντιμων πολιτικών, αλλά παραπαίει ανάμεσα σε αόριστες ευθύνες λόγω έλλειψης κυρίως ενός πολιτικού σαβουάρ βιβρ που αν υπήρχε θα ήταν θαυματουργό. Σε αυτή τη δημοσιογραφία η κοινωνία και οι ανάγκες της, αντικαθίστανται από μια κοινωνική ευαισθησία που δεν έχει και κυρίως δεν ζητά ευθύνες.
Στο επίκεντρο αυτής της δημοσιογραφίας είναι όλα τα άσχημα φαινόμενα και οι συμπεριφορές αρκεί να μην χρειαστεί κάποιος, με όνομα και διεύθυνση, να φταίει. Αυτή η δημοσιογραφία στρέφει το βλέμμα στη διαφορετικότητα, στις καταπιεσμένες ομάδες, στο περιθώριο, έχοντας συμφωνήσει με τον εαυτό της, πως είναι ο ιεραπόστολος της καταπιεσμένης Ελλάδας. Μέχρι εκεί όμως. Δεν θα σταυρωθεί ποτέ. Και βέβαια δεν θα σταυρώσει κανένα.
Είναι μια δημοσιογραφία που αποτελεί την άλλη όψη του λαϊκισμού. Ίσως δεν παίζει τόσο με τα ένστικτα, αλλά παίζει εξίσου με το συναίσθημα. Αγιοποιώντας πάντα τον εαυτό της.
Υπάρχει μια δημοσιογραφία που είναι αποδεκτή και από αυτούς που φταίνε και από αυτούς που δεν φταίνε. Και τα έχει με όλους καλά γιατί δεν ενόχλησε ποτέ κανένα. Συμπορεύεται με την εξουσία, δημιουργώντας πάντα την εντύπωση πως το κάνει από την μεγάλη της ανάγκη να την ελέγχει.
Υπάρχει μια ναρκισσιστική δημοσιογραφία, που αυτοθαυμάζεται, που αυτοϊκανοποιείται, αλλά δεν αυτοχρηματοδοτείται. Έχει πάντα σπόνσορα.
Είναι η δημοσιογραφία που φταίει εξίσου με την πουλημένη δημοσιογραφία για την κατάντια μας. Δεν είναι life style, αλλά εκπροσωπεί το life style της ιδεολογίας, της αναζήτησης και του προβληματισμού.
Δεν είναι άξεστη, δεν είναι τραχιά, δεν είναι ενοχλητική. Είναι παντός καιρού και έχει μόνο φίλους. Ένας φίλος μου την αποκαλεί bi-δημοσιογραφία. Νομίζω πως της πάει ο χαρακτηρισμός εξωτική. Γεμάτη με δημοσιογράφους που κάνουν τις πάπιες».
Υ.Γ. Για τον συγγραφέα του «σατιρικού» άρθρου, μόνο να τον ευχαριστήσω που με έβαλε μαζί με την Μπελούτσι. Και τον Θεοδωράκη ευχαριστώ κατά τα άλλα. Με την Μπελούτσι με έβαλε. Φαντάζεσαι να με έβαζε να βγαίνω απ’ το σπίτι του Ψυχάρη χαράματα;
koutipandoras.gr

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Πού και γιατί ''ανήκομεν'';..

     Πάει καιρός από τότε που το δόγμα ''ανήκομεν εις την Δύσην'' έπιανε τόπο, και είχε κάποιο αντίκρυσμα έναντι του υπαρκτού ή όχι ''κινδύνου εξ Ανατολών''!


     Στον πρώτο και στον δεύτερο όμως Παγκόσμιο Πόλεμο, η επίθεση δεν ήρθε ''εξ Ανατολών'', αλλά από την δύση, από το κέντρο της Ευρώπης:
     Την Γερμανία και τον Άξονά της (Ιταλία, Αυστρία, Ουγγαρία, Φινλανδία).


     Απ' το ίδιο ακριβώς σημείο προέρχεται και η σημερινή οικονομική επίθεση με στόχο τηνκυριαρχία και καταλήστευση του ευρωπαϊκού Νότου και κυρίως της Ελλάδας, σαν πιό ευάλωτης,κυρίως λόγω της τριαντάχρονης πολιτικής διαφθοράς που προηγήθηκε.

     Η τάχα δυσαρεστημένη από την κρίση Γερμανία, είναι αυτή η οποία ωφελείται.
     Είναι αυτή που δεν την ενδιαφέρει να πουλήσει πιά προϊόντα στις ήδη πτωχευμένες χώρες του Νότου, ΑΦΟΥ ΠΟΥΛΑΕΙ ΚΕΦΑΛΑΙΑ!
     Σαν κοινός τοκογλύφος, η ίδια δανείζεται χρήματα με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο,  και μετά αυτή δανείζει τις νότιες ευρωπαϊκές χώρες με τοκογλυφικά επιτόκια (για διακρατικές και ενδοκοινοτικές συμφωνίες), και με ρήτρες θανάτου, που προς το παρόν ονομάζονται ''μνημόνια'', και που σύντομα θ' αλλάξουν όνομα γιατί αυτός ο όρος ''παραβρώμισε''!
     Δεν θέλει να τελειώσει η κρίση του Νότου! (γύρω στα 60 δις υπολογίζονται τα κέρδη της από τόκους, στα 4-5 αυτά χρόνια της κρίσης!).
     Προσπαθεί να την ''τρενάρει'' όσο μπορεί, μπλοκάροντας οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης των χωρών που δανείζει.
     Σύμμαχοί της σε αυτόν τον πόλεμο, οι τράπεζες και οι κατευθυνόμενες και δωσιλογικές κυβερνήσεις των βρώμικων και με πολλά ένοχα μυστικά και ''αμαρτωλό'' παρελθόν πολιτικών.


     Ήδη, και εν όψει της τυπικής ''λήξης'' των μνημονίων τούτη την άνοιξη (τα μνημόνια ''φεύγουν'', μα οι μνημονιακοί εφαρμοστικοί νόμοι και η κατοχή, παραμένουν),
     ..''ανακαλύφθηκαν'' νέες κεφαλαιακές ανάγκες (!) των τραπεζών της χώρας μας, ύψους 15-20 διςευρώ(!!!),
     ..επικαλούμενοι τις οποίες, ετοιμάζονται να μας φορτώσουν νέα δάνεια, νέα μνημόνια, νέους εφαρμοστικούς νόμους σε ΜΙΑ ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ για γενιές και γενιές στο μέλλον!


     Σε αυτήν την ευρωπαϊκή Δύση ''θέλομεν να ανήκομεν'';
     Αυτό είναι το όνειρό μας για μας και τα παιδιά μας;
     Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε αν και γιατί πρέπει να ανήκουμε κάπου, και ειδικά σεαυτήν την Ευρωπαϊκή (γερμανική) Κοινότητα (μη χ€σω!);


     Ευρωεκλογές έρχονται..
     Ευκαιρία να σκεφτούμε τί θέλουμε,
     ..και να ψηφίσουμε ανάλογα..

Πρόσκληση για μια Νέα Αρχιτεκτονική στη Δωρίδα


    ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
  1. Η συγκυρία. Η χώρα μας ως σύνολο και οι τοπικές κοινωνίες ως επιμέρους υποσύνολα αντιμετωπίζουν σήμερα μια πολύπλευρη κρίση, ως αποτέλεσμα αφ’ ενός με των πολιτικών που εφαρμόστηκαν διαχρονικά, αφ’ ετέρου δε του τρόπου άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας. Ωστόσο, οι ευθύνες διαχέονται, αναλογικά, και προς άλλες κατευθύνσεις (κόμματα και μαζικούς φορείς) που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συμμετείχαν στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι του τόπου.  Οι συνέπειες της κρίσης  υπήρξαν ιδιαίτερα αισθητές  και οδυνηρές στο νεοσύστατο δήμο Δωρίδας  για έναν ακόμη λόγο: εξ αιτίας των αρνητικών παρακαταθηκών του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» και της αρχιτεκτονικής του σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή της ιδιόμορφης συγκρότησής του από  ένα σύνολο πενήντα πέντε (55) μικρών και διάσπαρτων χωριών και της στρεβλής περιφερειακής ένταξής του. Οι δυσλειτουργίες του σημερινού δήμου Δωρίδας και η τροχοπέδη στην ανάπτυξή του που συνεπάγεται η ένταξη της περιοχής στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας  το επιβεβαιώνουν περίτρανα.
  2. Η αναζήτηση διεξόδου. Με δεδομένες λοιπόν τις ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο δήμος Δωρίδας και (πολύ περισσότερο) ενόψει των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, οφείλουμε όλοι μας να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αναζητήσουμε τη δυνατότητα επίτευξης μιας, όσο το δυνατόν ευρύτερης, συνεργασίας δημοκρατικού προσανατολισμού με σκοπό την - με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο - δημόσια παρέμβαση για τη διατύπωση και διεκδίκηση μιας Νέας Αρχιτεκτονικής για την περιοχή και  την αναζήτηση εκείνης της συγκρότησης, της περιφερειακής ένταξης και της οργανωτικής δομής η οποία θα συνεπάγεται έναν κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμο Δήμο.
  3. Ο θεμέλιος λίθος για την ευόδωση του εγχειρήματος. Αναγκαίο και μοναδικό κριτήριο συμμετοχής στην προσπάθεια αυτή πρέπει να αποτελεί η πρόταξη του συμφέροντος της περιοχής έναντι οποιουδήποτε άλλου (κομματικού, παραταξιακού ή προσωπικού). Η συνεργασία σε αυτό το εγχείρημα μπορεί και πρέπει να συμβαδίζει  με τη διατήρηση της ιδεολογικής και πολιτικής αυτονομίας αυτών που θα συμμετάσχουν.
  4. Η διατύπωση της πρότασης. Με ζητούμενο τη διατύπωση της καταλληλότερης πρότασης σχετικά με τη Νέα Αρχιτεκτονική για την περιοχή, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η δημοκρατική της νομιμοποίηση. Για το σκοπό αυτό και με σεβασμό στις όποιες προτάσεις και σκέψεις έχουν μέχρι σήμερα διατυπωθεί, είναι απαραίτητο να αναζητηθεί η βοήθεια έγκυρου (πανεπιστημιακού) επιστημονικού φορέα και να επικυρωθεί η όποια πρόταση από την τοπική κοινωνία.
Πρόσκληση
Με αίσθημα (συν)ευθύνης, προσκαλώ τους συνδημότες/ισσες σε μια συστράτευση για την έγκαιρη και έγκυρη (συν)διαμόρφωση και προώθηση της κατάλληλης πρότασης για τη Νέα Αρχιτεκτονική στη Δωρίδα που θα εξασφαλίζει ένα βιώσιμο μέλλον στην περιοχή.
Με εκτίμηση
Κώστας Κουτσόπουλος

[http://koutsopoulos.blogspot.com, e-mail: kkoutso@sch.gr]

Δελτίο επικείμενων ανοιξιάτικων φαινομένων..


     Χιόνισαν το ασπροκίτρινο χιόνι τους στους αγρούς, ήδη,  τ' αγριολούλουδα..

     Ο ουρανός έβαλε φασίνα να καθαρίσει απ' τα τελευταία χειμωνιάτικα σύννεφα, βρέχοντας και πιτσιλώντας δώθε-κείθε..
     Ό,τι και να κάνει ο Χειμώνας, 
     ..θα νικηθεί!

     Η Άνοιξη θάρθει στην αρχή δύσκολα, με κόπο, με απειλές..
     Μα θάρθει!
     Και θα εγκατασταθεί, στην φύση, στις πόλεις, στις καρδιές μας.

     Πάντα έτσι γίνεται στο γύρισμα των χρόνων, των αιώνων, της Ιστορίας..

     Καλές αποκριές. 

Σήμερα η εκδίκαση της αγωγής στον Κ. Μπακογιάννη για την διατροφή... Παιδί σου είναι βρε καραγκιόζη...

Μετά από αναβολή που ζήτησε η πλευρά της οικογένειας Μπακογιάννη πριν από 2 περίπου μήνες σήμερα εκδικάζεται η αγωγή διατροφής της Μαίη Ζαννή εις βάρος του γιου της Ντόρας Μπακογιάννης, δημάρχου Καρπενησίου και υποψήφιου περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας Κώστα Μπακογιάννη, εξ αιτίας του γεγονότος ότι ο δήμαρχος αρνείται να καταβάλει την αιτούμενη διατροφή για του μεγάλωμα του παιδιού που απέκτησε, χωρίς να παντρευτεί την άλλοτε υποψήφια βουλευτή της Α’ Αθηνών, κ. Ζαννή,λόγω οικονομικών δυσκολιών όπως αναφέρει. Παρά το γεγονός ότι ο Κώστας Μπακογιάννης ήταν παντρεμένος την περίοδο εκείνη, αναγνώρισε το παιδί που έφερε στο κόσμο. Φαίνεται όμως ότι... το γεγονός αυτό «τραυμάτισε» τον έγγαμο βίο του και εν μέσω δικαστικών διαμαχών με την ανύπαντρη μητέρα, ο γάμος του με την κ. Καμπουρίδου έλαβε οριστικά τέλος, πριν από έναν μήνα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. 
Ο κ. Μπακογιάννης, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες θέλει να εγκαταλείψει το Δήμο Καρπενησίου και να διεκδικήσει στις εκλογές του Μαΐου τη θέση του περιφερειάρχη της Στερεάς Ελλάδας ως ανεξάρτητος υποψήφιος υποστηριζόμενος από τη ΝΔ, απέκτησε πρόσφατα εξώγαμο παιδί με μια κυρία με τις δικές του κοινωνικές και πολιτικές προδιαγραφές. Το εξώγαμο παιδί, όπως ήταν φυσικό, έβαλε τέλος στο γάμο του κ. Μπακογιάννη με την κ. Καμπουρίδη –αδελφή του γνωστού Κύπριου επιχειρηματία Μίλτου Καμπουρίδη, με ισχυρή παρουσία στο χώρο του real estate και των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων– παρά το γεγονός ότι το νεαρό ζευγάρι ένωναν τα δύο παιδιά τους. Η κ. Καμπουρίδη πήρε τα παιδιά και έφυγε, κρίνοντας ότι η συνέχιση του γάμου της με τον κ. Μπακογιάννη δεν είχε νόημα στις συνθήκες που δημιουργήθηκαν.
Θα έλεγε κανείς ότι ο κ. Μπακογιάννης δεν μπόρεσε να κρατήσει την ισορροπία στις σχέσεις του με δύο σημαντικές γυναίκες της ζωής του, κάτι το οποίο δεν είναι θετικό για έναν νέο, φιλόδοξο εκπρόσωπο πολιτικού «τζακιού», αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εντελώς αρνητικά σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη σε ζητήματα σχέσεων των ανθρώπων με το άλλο ή και το ίδιο φύλο.
Τα πράγματα όμως πηγαίνουν πολύ άσχημα εξαιτίας της ανελέητης σύγκρουσης του κ. Μπακογιάννη με την κυρία με την οποία απέκτησε το εξώγαμο παιδί, γύρω από το θέμα της διατροφής του παιδιού. Οι γονείς του παιδιού βρίσκονται ήδη στα δικαστήρια και αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η εξ αναβολής εκδίκαση της υπόθεσης σήμερα, εκτός εάν βρεθεί εξωδικαστική συμβιβαστική λύση, γεγονός που όμως δεν διαφαίνεται.

Εγγονή του Ράλλη
Η κυρία με την οποία απέκτησε παιδί ο κ. Μπακογιάννης ονομάζεται Μαίη Ζαννή και είναι εγγονή του αείμνηστου Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος διατέλεσε πρωθυπουργός. Θεωρείται ότι έχει οικονομική επιφάνεια, χαίρει ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής και αντιμετωπίζεται ως καλή επαγγελματίας και ικανό πολιτικό στέλεχος.
Είχε συνεργαστεί με την κ. Μπακογιάννη ως στέλεχος του γραφείου της κατά την περίοδο που είχε κυβερνητικές ευθύνες και υπήρξε υποψήφια της ΝΔ στις ευρωεκλογές του 2009 και στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.
Το οικογενειακό περιβάλλον του κ. Μπακογιάννη αφήνει να εννοηθεί ότι τον αιφνιδίασε και τον δέσμευσε με τη συμπεριφορά της, ενώ αυτοί που γνωρίζουν την κ. Ζαννή και τον κ. Μπακογιάννη κάνουν λόγο για μια σχέση που πηγαίνει σε βάθος χρόνου με συναινετικές επιλογές. Επισημαίνουν μάλιστα ότι ο δήμαρχος Καρπενησίου έσπευσε να αναγνωρίσει το παιδί που απέκτησε με την κ. Ζαννή.

Διαμάχη για τη διατροφή
Σύμφωνα με προσωρινή διαταγή του δικαστηρίου, ο κ. Μπακογιάννης έχει υποχρέωση να καταβάλει 400 ευρώ το μήνα για τη διατροφή του παιδιού του με την κ. Ζαννή. Η νομική εκπροσώπηση της κ. Ζαννή αφήνει να εννοηθεί ότι δεν είναι πάντα συνεπής στις οικονομικές του υποχρεώσεις και κυρίως αποφεύγει να επισκέπτεται το παιδί που απέκτησε μαζί της και είναι σήμερα 11 μηνών. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, νονά στη βάφτισή του, που θα πραγματοποιηθεί σύντομα, θα είναι η Όλινκα Βαρβιτσιώτη, σύζυγος του Θωμά Βαρβιτσιώτη, γνωστού επιχειρηματία στο χώρο της επικοινωνίας και των παροχών συμβουλών και γιου του Γιάννη Βαρβιτσιώτη. Το γεγονός αυτό έχει εξοργίσει την οικογένεια Μπακογιάννη αφού το θεωρεί χτύπημα κάτω από τη μέση!
Πηγή: "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ"

Όπως έλεγε κι ο Τζιμάκος: Γ@μ@τ€ γιατί χανόμαστε!

Ερωτευμένοι, χωρισμένοι, μπακούρηδες, ανέραστοι... εν δράσει;;;

Ηπροσωπική ζωή του καθενός μας παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και της κοινωνικής μας δράσης.
Είναι, άλλωστε, δεδομένο πως η ψυχοσύνθεσή μας επηρεάζεται πάνω απ' όλα από τα όσα βιώνουμε στο σπίτι μας και πολύ λιγότερο απ' όσα συμβαίνουν εν γένει στην κοινωνία.
Ας δούμε, λοιπόν, ενδεικτικά διάφορες κατηγορίες προσωπικών καταστάσεων.
1) Ο ερωτευμένος, για παράδειγμα, αυτός που βιώνει σε χρόνο ενεστώτα το ερωτικό πάθος, είθισται να θεωρείται απέχων από τα τεκταινόμενα γύρω του.
Διότι, σου λέει, ότι "αφού έχει το ταίρι του να ασχολείται ολημερίς, δεν του μένει χρόνος και τόπος στο μυαλό του για οτιδήποτε άλλο."
Λάθος. Δεν ισχύει αυτό. Απλώς ο έρωτας γίνεται απόλυτη προτεραιότητά του και... κεντρίζει το ενδιαφέρον του. Ο έρωτας είναι παράγοντας δημιουργίας, εξάλλου, και διαμορφώνει δημιουργική προσωπικότητα.
Έτσι, επειδή ακριβώς ως ερωτευμένος βιώνει ένα συναρπαστικο παρόν με εντάσεις και πάθος αλλά και οραματίζεται ταυτόχρονα ένα ονειρικό μέλλον, γι' αυτό εκ φύσεως γίνεται πιο "επαναστάτης".
Ο ερωτευμένος δε φοβάται. Για να παραφράσω τον... φιλόσοφο Θρασύβουλα, "του έρωτος εισερχομένου εκ της πόρτας, ο φόβος εξέρχεται από το παράθυρο"!
Κι αν τελοπάντων θεωρούμε ως σοβαρότερο ανάχωμα στις επαναστάσεις τον φόβο, τότε ο ερωτευμένος έχοντας εξ ορισμού νικήσει το φόβο, είναι ο πλέον κατάλληλος γι' αυτές!
Επομένως, οι προσωπικές επαναστάσεις του έρωτα διαμορφώνουν το κατάλληλο έδαφος για τις γενικότερες επαναστάσεις και ανατροπές!
2) Από την άλλη μεριά, ο χωρισμένος έχει τελείως διαφορετική ψυχολογία.
Στα μάτια του χωρισμένου μοιάζουν όλα μάταια, όλα χωρίς αντίκρυσμα.
Το παρόν είναι μαύρο και το μέλλον δυσβάσταχτο.
Δεν ονειρεύεται για το μέλλον, διότι δε θέλει ούτε καν να σκέφτεται πως θα υπάρξει μέλλον με τις παρούσες συνθήκες.
Ονειρεύεται, αντί του μέλλοντος, μια επιστροφή στο παρελθόν της ευδαιμονίας.
Ο χωρισμένος λοιπόν είναι πλήρως ακατάλληλος για κοινωνική δράση, διότι είναι απαισιόδοξος, του φαίνονται όλα μάταια και το μόνο που θέλει είναι να τον αφήσουν στην ησυχία του.
Κι επειδή ακριβώς συνήθως έχει τάσεις απομονωτισμού, δε δύναται να εμπλακεί σε υποθέσεις που απαιτούν συλλογική δράση και σύμπνοια, σε καταστάσεις που απαιτούν όραμα για το μέλλον.
3) Υπάρχει βέβαια και ο μπακούρης.
Αυτός, έχοντας καιρό να δει χαρά, νιώθει θυμό για την κοινωνία.
Του φαίνονται όλα σάπια και θέλει να ανατραπούν τα πάντα.
Θεωρεί εαυτόν αδικημένο από την κοινωνία και πως άξιζε καλύτερη τύχη.
Θέλει να αλλάξουν όλα, ελπίζοντας πως υπό άλλες συνθήκες ίσως δει στον ήλιο μοίρα.
Αυτός είθισται να θεωρείται κατάλληλος για επαναστάσεις, για εξεγέρσεις κλπ, διότι είναι έτοιμος να πολεμήσει.
Ποιος είναι, άλλωστε, πιο έτοιμος να πολεμήσει (θα έλεγε κάποιος) από αυτόν που δεν έχει να χάσει τίποτα;
Λάθος. Αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα είναι ο πλέον ακατάλληλος για αγώνες!
Διότι, αφενός η αγωνιστικότητά του δεν οφείλεται στη βαθύτερη αξιακή του θέση για μια άλλη κοινωνία, αλλά στην εκδικητικότητά του απέναντι στο υπάρχον καθεστώς.
Και αφετέρου διότι μπορεί πολύ εύκολα να παρατήσει τον αγώνα, αν τύχει και του συμβεί κάτι καλό στην προσωπική του ζωή, αφού αυτό είναι και το κυριότερο κίνητρό του.
4) Επίσης, υπάρχει η κατηγορία του ανέραστου.
Αυτός είναι ξινός, στριφνός, δεν μπορεί να νιώσει χαρά με τίποτε.
Εκ πρώτης όψεως δείχνει να συμμερίζεται την αγωνία των υπολοίπων για αλλαγή των δομών.
Αλλά στην πραγματικότητα, η αντίθεσή του στο υπάρχον δε βασίζεται στην αξιακή του αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν, αλλά στην ενσωματωμένη του ξινίλα, εξαιτίας της οποίας όλα του ξινίζουν και του βρωμάνε.
Είναι πλήρως ακατάλληλος για αγώνες (αλλά και για οτιδήποτε άλλο), γιατί η ξινίλα του δεν περιορίζεται στο υπάρχον αλλά κολλάει και στο επερχόμενο.
Δεν μπορεί να συνεργαστεί, να συνεννοηθεί, να συμπάσχει, διότι γι' αυτόν η κόλαση είναι οι άλλοι. Όλοι οι άλλοι.
Επομένως, ο ανέραστος κρίνεται ως ο πλέον ακατάλληλος για οποιαδήποτε συμπόρευση για την ανατροπή.
5) Τέλος, υπάρχει η κατηγορία αυτού που βιώνει την χρόνια ευδαιμονία.
Σα να λέμε του "ερωτευμένου εν αποστρατεία".
Μιλώ για τον χρόνια παντρεμένο, όχι κάθε παντρεμένο, αυτόν όμως που του έχει φύγει το... βίαιο συναίσθημα του παθιασμένου έρωτα και βιώνει πλέον τη χρόνια ηρεμία και ευδαιμονία της οικογενειακής ζωής.
Αυτός είναι η πιο περίπλοκη περίπτωση, διότι ενυπάρχουν μέσα του πολλά στοιχεία από τις παραπάνω κατηγορίες.
Εκεί το στοίχημα είναι η ποιότητα της οικογενειακής ζωής, οι σχέσεις που διαμορφώνονται αναμεταξύ των μελών της κλπ.
Ένα ζητημα είναι η ηλικία των παιδιών του.
Όταν τα παιδιά είναι ακόμη σε σχολική ηλικία, τότε ο εν λόγω αισθάνεται την υποχρέωση να αγωνιστεί μέχρις εσχάτων για να τους προσφέρει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για να ζήσουν και να δημιουργήσουν. Θεωρεί εαυτόν υπεύθυνο να τα προστατεύσει.
Όταν όμως τα παιδιά ξεπεράσουν αυτό το στάδιο και βρεθούν πλέον σε ηλικία κατάλληλη για δική τους ανεξάρτητη δράση, τότε συνήθως ο εν λόγω επαφίεται στην αγωνιστικότητα των παιδιών του ("εγώ στην ηλικία σας..."), αν και φοβάται μήπως πάνε πουθενά και μπλέξουν και σπάσουν τα κεφάλια τους!
Επομένως ο άνθρωπος της συγκεκριμένης κατηγορίας είναι αίνιγμα, λαχείο για την κοινωνική δράση. Αυτό που λένε: "κι αν σου κάτσει;"
Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι πως η κοινωνική δράση του καθενός μας βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την προσωπική του κατάσταση.
Και, αν πιστέψουμε τις έρευνες που λένε πως το 70% των Ελλήνωνείναι μόνοι και εκτός σταθερής ερωτικής σχέσης, ίσως μπορούμε να δούμε άλλη μια εκδοχή γιατί ως λαός στεκόμαστε απαθείς βλέποντας της καταστροφή μας.
Επομένως, όπως έλεγε κι ο Τζιμάκος: Γ@μ@τ€ γιατί χανόμαστε! 
Μαζεστίξ από τοίχο-τοίχο...

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Ουκρανία. Τόπος εύκολης επίθεσης Διεθνών Γερακιών: Εκεί όπου απουσιάζει η έννοια "Έθνος - de facto διαμελισμό της Ουκρανίας!"



Γράφει η Ευρυδίκη Λειβαδά

Ξέρουν πολύ καλά πού επιτίθενται –ή πού «επεμβαίνουν» (sic)- τα Διεθνή Όρνεα, αυτά της Ασύνορης Οικονομικής Ελίτ, οι εμπνευστές της Νέας Διεθνούς Τάξης, αυτής που σχεδιάζει σε βάθος χρόνου και καλλιεργεί μίσος ανάμεσα σε λαούς, ανάμεσα σε εθνότητες, αυτής που τροφοδοτεί με φονικά όπλα τις αντίπαλες ομάδες -τις οποίες η ίδια έχει διαμορφώσει- και τις οδηγεί σε πεδίο αδελφοκτόνου αιματοχυσίας, για να ξεπροβάλλει μετά ως Σωτήρ και Ειρηνοποιός χτίζοντας περίτεχνα δικτατορίες βαφτισμένες έντεχνα «Δημοκρατίες» τις οποίες απομυζά οικονομικά, διαβρώνει κοινωνικά και ισοπεδώνει πολιτισμικά. 
Στην Ουκρανία, που σημειωτέον είναι η μεγαλύτερη σε έκταση επί ευρωπαϊκού εδάφους χώρα, απουσιάζει η έννοια του Έθνους –όσο δύσκολος και πολύπλοκος κι αν είναι ο καθορισμός της έννοιας αυτής-.  Η ύπαρξη έθνους ασκεί μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση Πολιτείας τής οποίας αποτελεί το σπουδαιότερο υλικό και πέρα από την οποία μπορεί το έθνος να εκτείνεται. 
Η συνοχή της πολυπληθέστατης ουκρανικής κοινωνίας είναι καθοριστική. Και επάνω σε αυτήν ακριβώς «παίζουν» το παιγνίδι τους τα Διεθνή Γεράκια. ...
Η Ουκρανία αφ’ ενός μεν ως κράτος δεν έχει πολλά χρόνια συμπαγούς πολιτικού/πολιτειακού βίου, αφ’ ετέρου δε, το μεν δυτικό της τμήμα δεχόταν -και δέχεται- επηρεασμούς από την Πολωνία και την Ουγγαρία, το δε βορειοανατολικό από τη Ρωσία. 
Δεν είναι τυχαίο το ότι η σλαβική λέξη Ukrayina σημαίνει «παραμεθόριος χώρα». Και ποιας; Της Ρωσίας, γεγονός που ώθησε την Ουκρανία να παραμένει για χρόνια στο περιθώριο της ευρωπαϊκής πολιτικής πραγματικότητας. 
Σε αυτόν λοιπόν τον χώρο οι κάτοικοί του δέχονταν –και δέχονται- διαφορετικές πολιτισμικές επιδράσεις και είχαν –και έχουν- διαφορετική κοινωνική συγκρότηση με αποτέλεσμα, παρόλο που οι Ουκρανοί είναι το 78% περίπου του συνολικού πληθυσμού, να μην αισθάνονται ως Ενότητα, να μην έχουν κοινή ιστορική αποστολή, να μην έχουν αναπτύξει εθνική συνείδηση, να μην έχουν κοινό εθνικό αίσθημα –σημειωτέον ότι αφήνω στην άκρη τα ηροδοτικά «όμαιμον», «ομόγλωσσον», «ομόθρησκον», «ομότροπον»- (*). Προς επίρρωση των άνω η Ουκρανία δεν εγνώρισε συγκρούσεις μεταξύ εθνικών ομάδων. 
Τον Φεβρουάριο του 1918 η Ουκρανία κατελήφθη από τις σοβιετικές δυνάμεις και ένα μήνα μετά, με τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ παραχωρήθηκε στη Γερμανία. Το 1920 ιδρύθηκε η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας. Με τη Συνθήκη της Ρίγα το 1921 διαμελίστηκε σε δυτική (προσάρτηση εδαφών της από Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και Ρουμανία) και ανατολική (ένα από τα ιδρυτικά τμήματα της Σοβιετικής Ένωσης), τμήματα τα οποία ενώθηκαν και πάλι μετά τον Β΄Π.Π. και το 1954 συμπεριελήφθη και η Κριμαία. Προσπάθειες και δράσεις υπέρ ανεξαρτησίας ξεκίνησαν από την δεκαετία του ΄60 και συνεχίστηκαν μέχρι που στις 24 Αυγούστου του 1991, και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ουκρανία απέκτησε την ανεξαρτησία της. Από το 2003 το νεοσύστατο κράτος υιοθέτησε το μοντέλο της Προεδρικής Δημοκρατίας επάνω στα πρότυπα της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Αμερικής (Ο Πρόεδρος έχει ευρύτερες εκτελεστικές εξουσίες και η εκλογή του γίνεται κάθε 5 χρόνια με μυστική καθολική ψηφοφορία).
Σε αυτήν λοιπόν την μη συμπαγή κοινωνία που ζει σε -υπό και επί- έδαφος πλούσιο, εύκολα η Νέα Διεθνής Τάξη εντόπισε το επόμενο θύμα της και «δούλεψε» για την επιτυχία του σκοπού αυτού. Η κοινωνία αυτή έπρεπε να διχασθεί. Και ήταν εύκολη υπόθεση να σπαρθούν «καινά δαιμόνια». 
Από τη μία ο εκλεγμένος αντιευρωπαϊστής πρόεδρος της χώρας Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, διεφθαρμένος μετα-σοβιετικός πολιτικός, οπαδός τού επιπέδου-Τσαουσέσκου-καπιταλιστικού πλούτου, που βασιζόταν στο ανατολικό, ρωσικά προσκείμενο, τμήμα της Ουκρανίας. Ο εξαφανισμένος σήμερα πρόεδρος (πιθανόν κρυμμένος στο Χάρκοβο) αρνήθηκε να παραιτηθεί και, καθώς ξέρει πολύ καλά πως το πολιτικό τέλος του είναι μιαν ανάσα, μίλησε για στημένο πραξικόπημα. 
Από την άλλη οι ευρωπαϊστές: η πρώην Πρωθυπουργός (2005 και 2007-2010) Γιούλια Βολοντιμίριβνα Τιμοσένκο (με τον συνασπισμό BYuT), και ο πρώην Πρόεδρος (2005-2010) και Πρωθυπουργός (1999-2001) Βίκτωρ Αντρίγιοβιτς Γιουστσένκο (OU-PSD) η βάση των οποίων είναι η δυτική Ουκρανία. Σήμερα αυτοί έχουν πλέον το «πάνω χέρι» στην πλατεία Ανεξαρτησίας και καλούν τον κόσμο να μείνει στους δρόμους. Η Ε.Ε. δυναμίτιζε τις καλά συγκαλυμμένες αρχικά ειρηνικές διαδηλώσεις με στόχο να «εκθέσει» τον Γιανουκόβις. Όμως αυτός, αριβιστική «αλεπού», δεν έπεσε στην ευρωπαϊκή παγίδα και αντί για επίθεση, «δήλωνε» υποχώρηση, μέχρι που «γέμισε το ποτήρι» και έλαβαν θέση αγνώστου προέλευσης (;) «ελεύθεροι σκοπευτές» ξεκινώντας έτσι το αιματοκύλισμα της Πέμπτης και οδηγώντας τον Γιανουκόβιτς στον κύκνειο χορό του. 
Η δισεκατομμυριούχος Γιούλια ΤΙμοσένκο είναι ιδρύτρια της εταιρείας «Ενωμένα Ενεργειακά Συστήματα Ουκρανίας» (Єдині енергетичні системи України), εταιρεία που κατάφερε από το 1995 έως το τέλος του 1996, με την Τιμοσένκο ως πρόεδρο, να γίνει ο κύριος μεταφορέας Ρωσικού φυσικού αερίου στην Ουκρανία. Το κόμμα της εξέδωσε σήμερα, 23.2.2014 ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία η κ. Μέρκελ τής εξέφρασε τη βεβαιότητα πως «επιστροφή της στην κεντρική πολιτική σκηνή θα αποτελέσει έναν από τους βασικούς παράγοντες για τη σταθεροποίηση της κατάστασης στην Ουκρανία». «Θα συναντηθούν πολύ σύντομα» βιάζεται να προσθέσει η ανακοίνωση. Στο πλευρό αυτής της ευρω-ουκρανικής συμμαχίας και η «μητέρα» της παγκοσμιοποίησης, η Αμερική, η οποία απέστειλε απειλητικό τελεσίγραφο στον εχθρό της παγκοσμιοποίησης Βλαντιμίρ Πούτιν να μην στείλει στρατεύματα στην ανατολική Ουκρανία γιατί θα «διαπράξει βαρύ σφάλμα». 
Χάρτες που βιάστηκαν να κυκλοφορήσουν δείχνουν την Ουκρανία χωρισμένη στα δυο: η μεν Δυτική να ελέγχεται από τους Ευρωπαϊστές – Μερκελιστές στο πρόσωπο της Τιμοσένκο, η δε Ανατολική –συμπεριλαμβανομένης και της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας που, με πάνω από 2εκ. κατοίκους ζει κι αυτή τη δική της εξέγερση- να υποτάσσεται στον Ρώσο ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν. 

Σημειώσεις 
(*). «Το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα» (Ηρόδοτος, Ουρανία 144). 
Στην πλειονότητά τους οι Ουκρανοί είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, ενώ υπάρχουν και ουνίτες. Επίσημη γλώσσα είναι η Ουκρανική, ενώ ομιλούνται επίσης η Ρωσική, η Πολωνική και η Ρουμανική. Ουκρανοί είναι το 78% περίπου. 17,5% είναι οι Ρώσοι που κατοικούν κυρίως στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας. Μειονότητες είναι οι Λευκορώσοι, Μολδαβοί, Πολωνοί, Τάταροι της Κριμαίας, Ούγγροι, Ρουμάνοι. 

Το κοινοβούλιο της Ουκρανίας κήρυξε τον πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς συνταγματικά ανίκανο να εκπληρώσει τα καθήκοντά του και όρισε τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών για την 25η Μάιου. Μία ώρα πριν ο πρόεδρος της Ουκρανίας αρνήθηκε να εγκαταλείψει την εξουσία χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα στο Κίεβο, ως «πραξικόπημα».
Το κοινοβούλιο της Ουκρανίας κήρυξε τον πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς συνταγματικά ανίκανο να εκπληρώσει τα καθήκοντά του και όρισε τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών για την 25η Μάιου. Την πρόταση δυσπιστίας υπερψήφισαν οι 328 από τους 447 βουλευτές που συμμετείχαν στη συνεδρίαση. Οι βουλευτές σηκώθηκαν όρθιοι, άρχισαν να χειροκροτούν και τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο της χώρας τους. Νωρίτερα είχε υποβάλει την παραίτησή του ο πρόεδρος του κοινοβουλίου και στενός συνεργάτης του Γιανουκόβιτς,  Βολίντιμιρ Ρίμπακ. Με ταχείες διαδικασίες εξελέγη νέος πρόεδρος, ο Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ. Ο νέος πρόεδρος του κοινοβουλίου της Ουκρανίας που χαρακτηρίζεται ως το "δεξί χέρι" της ηγέτιδας τηςαντιπολίτευσης Γιούλια Τιμοσένκο δήλωσε πως ο πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς αποπειράθηκε το απόγευμα του Σαββάτου να επιβιβαστεί σε ένα αεροσκάφος με προορισμό τη Ρωσία, αλλά εμποδίστηκε να το πράξει και βρίσκεται τώρα στην περιοχή Ντόνετσκ. 
«Προσπάθησε να επιβιβαστεί σε ένα αεροπλάνο για τη Ρωσία αλλά στελέχη της υπηρεσίας φύλαξης των συνόρων τον σταμάτησαν», φέρεται να δήλωσε ο Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ, στο πρακτορείο ειδήσεων "Interfax". «Η εξουσία στην Ουκρανία ξεκινά και πάλι το έργο της σταθεροποίησης της κατάστασης μετά την φυγή του Γιανουκόβιτς» δήλωσε ο ίδιος.  
Το πρώτο πράγμα που αποφάσισε η ουκρανική βουλή, ήταν η άμεση απελευθέρωση της Γιούλια Τιμοσένκο από τη φυλακή στην οποία κρατείτο μέχρι πρότινος στο Χάρκοβο. Το 2011 η Τιμοσένκο καταδικάστηκε σε επταετή κάθειρξη για κατάχρηση εξουσίας, εξαιτίας συμφωνίας που είχε υπογράψει για το φυσικό αέριο με τη Ρωσία. Η 53χρονη πρώην πρωθυπουργός, σκληρή αντίπαλος του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, αφέθηκε λίγο αργότερα ελεύθερη, χαιρέτισε συγκεντρωμένους υποστηρικτές της μέσα από το αυτοκίνητο που την παρέλαβε από το νοσοκομείο  όπου νοσηλευόταν υπό φρούρηση σωφρονιστικών υπαλλήλων για το μεγαλύτερο διάστημα μετά την καταδίκη της το 2011, στην νοτιοανατολική πόλη Χάρκοβο, όπως μετέδωσε ένας φωτορεπόρτερ του πρακτορείου ειδήσεων "Reuters". Η κ. Τιμοσένκο έφτασε στην κεντρική Πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο «στρατόπεδο» των αντικυβερνητικών. «Η δικτατορία έπεσε», δήλωσε η κ. Τιμοσένκο, στιγμές μετά την αποφυλάκισή της, ενώ στη συνέχεια δήλωσε δηλώνει βέβαιη ότι η χώρα θα ενταχθεί στην Ε.Ε. στο εγγύς μέλλον.
Το σχέδιο του ψηφίσματος για την αποφυλάκιση της ηγέτιδας της αντιπολίτευσης, που ενεκρίθη με 322 ψήφους υπέρ, προβλέπει την άμεση απελευθέρωση της Γιούλιας Τιμοσένκο βασιζόμενο σε μία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)» εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο βουλευτής Βίκτορ Τσβετς, δικηγόρος του κόμματος της Τιμοσένκο, «Πατρίδα».
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο χαιρέτισε την απελευθέρωση της Τιμοσένκο και απηύθυνε μια έκκληση η δικαιοσύνη στην Ουκρανία να γίνει ανεξάρτητη.
«Χαιρετίζω την απελευθέρωση της Τιμοσένκο. Μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη είναι θεμελιώδους σημασίας για μια δημοκρατική Ουκρανία», ανέφερε ο Μπαρόζο.
Το ουκρανικό κοινοβούλιο διόρισε επίσης τον βουλευτή της αντιπολίτευσης, Αρσέν Αβάκοφ, στην θέση του υπηρεσιακού υπουργού Εσωτερικών της χώρας μέχρι το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Ο Αβάκοφ, στενός συνεργάτης της φυλακισμένης ηγέτιδας της αντιπολίτευσης Γιούλιας Τιμοσένκο, εξελέγη κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης του κοινοβουλίου με 275 ψήφους υπέρ σε ένα σύνολο 324 βουλευτών.
Την ίδια ώρα, μιλώντας σε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο στο Χάρκοβο, ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς καταγγέλλει πραξικόπημα, δηλώνοντας πως δεν παραιτείται από το αξίωμά του. «Τα γεγονότα τα οποία παρακολουθούμε να εκτυλίσσονται όλοι εμείς στην χώρα και ολόκληρη η υφήλιος αποτελούν παράδειγμα ενός πραξικοπήματος» δήλωσε ο ίδιος.«Αυτό που όλοι μας παρακολουθούμε σήμερα είναι ένας βανδαλισμός, ένα έγκλημα, ένα πραξικόπημα» είπε.  «Δεν προτίθεμαι να υποβάλλω την παραίτησή μου. Είμαι ένας πρόεδρος που εκλέχθηκε με νόμιμες διαδικασίες. Δε σκοπεύω να εγκαταλείψω την χώρα» υπογράμμισε ο πρόεδρος της Ουκρανίας.
Συνέκρινε επίσης την κατάσταση στην Ουκρανία με εκείνη της Γερμανίας του 1930, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία. Ανέφερε ότι οι αποφάσεις του κοινοβουλίου της Ουκρανίας δεν έχουν καμία νομιμότητα και τόνισε ότι δεν θα υπογράψει καμία συμφωνία με τους μαφιόζους που «τρομοκρατούν» την χώρα. Κατήγγειλε επίσης ότι το αυτοκίνητό του δέχθηκε πυροβολισμούς στο Κίεβο. «Όμως εγώ δεν φοβάμαι» προσέθεσε ο ίδιος μιλώντας σε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο στο Χάρκοβο, στα ανατολικά της Ουκρανίας, περιοχή που κατοικείται από ρωσόφωνους και ορθόδοξους.
Στην πρωτεύουσα Κίεβο, διαδηλωτές έχουν καταλάβει το προεδρικό μέγαρο. Επίσης, οι διαδηλωτές στην πλατεία Ανεξαρτησίας ενίσχυσαν τα οδοφράγματα και δηλώνουν έτοιμοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους. Ομάδα ακροδεξιών διαδηλωτών απειλεί να αναλάβει δράση εάν ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς δεν παραιτηθεί άμεσα.
Ρίχνοντας νέο "λάδι στη φωτιά",  διθνείς παράγοντες και ξένα μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν τώρα ότι ο Γιανουκόβιτς επιδιώκει διάσπαση της Ουκρανίας σε δύο ξεχωριστά κράτη. Όπως υποστηρίζουν ουκρανικά μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στην αντιπολίτευση, ο Γιανουκόβιτς σχεδιάζει απόσχιση της νοτιοανατολικής Ουκρανίας και της Κριμαίας από την Ουκρανία και σχηματισμό ανεξάρτητης κυβέρνησης, η οποία θα απολαμβάνει  προστασίας από την Ρωσία. Έτσι ουσιαστικά θα προκύψουν δύο κράτη:
Ανεξάρτητα πάντως από τις προθέσεις του ούτως ή άλλως νόμιμα εκλεγμένου πρόεδρου Γιανουκόβιτς, στις ρωσόφωνες-φιλορωσικές περιοχές της χώρας, τοπικοί παράγοντες και συλλογικοί φορείς κινούνται για τη δημιουργία μιας ομόσπονδης δημοκρατίας στα πλαίσια ουκρανικής ομοσπονδίας.  Επιδιώκουν σε πρώτη φάση αυτονομία των περιοχών τους, η οποία-ανάλογα με τις εξελίξεις μπορεί να οδηγήσει και σε ανακήρυξη ανεξαρτησίας. Από το πρωί του Σαββάτου, βρίσκεται σε εξέλιξη συνεδρίαση της τοπικής βουλής στο Χάρκοβο, με τη συμμετοχή εκπροσώπων από τις νοτιοανατολικές περιοχές και την Κριμαία, στην οποία όμως δεν μετέχει ο Γιανουκόβιτς, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην πόλη. 
Την ίδια ώρα Αμερικάνοι Αξιωματούχοι προσπαθούν να μπουν στο παιχνίδι καθώς βλέπουν την επερχόμενη διάσπαση της Ουκρανίας να γίνεται ανάμεσα στην Ρωσία και την Γερμανία: 
«Η άποψη των Ηνωμένων Πολιτειών - και πιστεύω ότι αυτή την άποψη συμμερίζονται και οι περισσότεροι από τους ευρωπαίους συμμάχους και εταίρους μας - είναι ότι ο μόνος βιώσιμος δρόμος επιστροφής στην βιώσιμη οικονομική υγεία για την Ουκρανία περνάει μέσα από το ΔΝΤ», δήλωσε μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας στην εφημερίδα "New York Times" ανώτερος αξιουματούχος του Λευκού Οίκου, την Παρασκευή.
Με αυτό κατά νου, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναθέσει υπεργολαβικά σε μεγάλο βαθμό τη ...δουλειά στο ΔΝΤ, το οποίο έχει διαπραγματεύσεις με το Κίεβο εδώ και μήνες πάνω σε ένα πακέτο βοήθειας που, σε αντίθεση με τα χρήματα που προσφέρονται από τη Μόσχα, έχει πολλές χορδές που συνδέονται με σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τώρα δηλώνουν ότι το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι έτοιμο να χαλαρώσει τις απαιτήσεις του που, αν επιβληθούν στην νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας, θα ανατροφοδοτήσουν την δημόσια οργή και θα θέσουν σε κίνδυνο τους όποιους σχεδιασμούς για το μέλλον της Ουκρανίας.
«Οφείλουμε να διασφαλίσουμε πως όταν έρθει η ώρα να διαλυθεί το συγκεκριμένο τμήμα της σοβιετικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας των ίδιων του των αντιφάσεων, αυτό θα συμβεί με ένα κλαυθμό και όχι με ένα μεγάλο μπαμ», δήλωνε το 1981 ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κάσπαρ Γουάινμπεργκερ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, τώρα που έφτασε η κρίσιμη στιγμή, αποδεικνύεται ότι ορισμένοι από τους καθ' ύλην αρμόδιους δεν έλαβαν σοβαρά την προειδοποίηση του (εξαιρετικά διορατικού) Αμερικανού πολιτικού.
Έτσι, η αρχή του τέλους της Ουκρανίας γίνεται με τη μορφή ενός ακήρυχτου εμφύλιου πολέμου, ο εφιάλτης του οποίου επιστρέφει στον προθάλαμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 15 σχεδόν χρόνια μετά την ολοκλήρωση της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αρκετοί φρόντισαν, με τις ενέργειές τους, ώστε να φτάσουμε μέχρι εδώ. Όπως, για παράδειγμα, ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής και πρώην υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, Τζον Μακέιν, ο οποίος τον Δεκέμβριο είχε ανεβεί στην εξέδρα που είχαν στήσει οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, κραυγάζοντας: «Ουκρανικέ λαέ! Αυτή είναι η δική σου ώρα! Ο ελεύθερος κόσμος είναι μαζί σας! Η Αμερική είναι μαζί σας!». Αλλά και η αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Μπαράκ Ομπάμα, Βικτόρια Νούλαντ, η οποία την ίδια περίοδο μοίραζε... συσσίτιο στους διαδηλωτές, ενώ πριν από μερικές ημέρες είχε προκαλέσει οργή με τη φράση της «να πάει να γ...θεί η Ε.Ε.»και την υποστήριξή της σε μια πιο δυναμική πολιτική που θα δυναμίτιζε τα σχέδια των Ρώσων.
Ούτε οι Ευρωπαίοι υστέρησαν σε αυτό το επίπεδο, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Ειδικά δε οι Γερμανοί -εκτός αν θεωρήσει κανείς τυχαίο ότι ο νέος γύρος αιματηρών επεισοδίων ξέσπασε την Τρίτη, δηλαδή μία μέρα μετά τη συνάντηση που είχε στο Βερολίνο η Ανγκελα Μέρκελ με δύο από τους ηγέτες της ουκρανικής αντιπολίτευσης. Ή εάν χαρακτηρίσουμε σύμπτωση το γεγονός ότι την Τετάρτη, την ώρα που οι υπουργοί Εξωτερικών Γερμανίας, Γαλλίας και Πολωνίας έφταναν στο Κίεβο για διαπραγματεύσεις με τον Γιανουκόβιτς και την αντιπολίτευση, οργανωμένες στρατιωτικά ομάδες διαδηλωτών επιχειρούσαν να προσεγγίσουν (και να καταλάβουν;) την έδρα της κυβέρνησης και τη Βουλή...
Και, φυσικά, θα ήταν ασυγχώρητο να παραλείψουμε τον καθοριστικό ρόλο του Κρεμλίνου και προσωπικά του Βλαντιμίρ Πούτιν στις τελευταίες εξελίξεις. Άλλωστε, ήταν η Μόσχα αυτή που επισήμως έδωσε το έναυσμα για το ξέσπασμα της κρίσης, όταν τον περασμένο Νοέμβριο, ανάγκαζε εκβιαστικά τον Γιανουκόβιτς να ακυρώσει τη συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε. και να ανακοινώσει την πρόθεσή του να προσδεθεί στο άρμα της Ρωσίας -με αντάλλαγμα, ένα ευνοϊκό δάνειο 15 δισ. δολαρίων, αλλά και σημαντική μείωση στην τιμή που πουλά η Gazprom το φυσικό αέριο στους Ουκρανούς.
Βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι αρχικά, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, Δυτικοί και Ρώσοι είχαν στόχο να προσαρτήσουν ολόκληρη την Ουκρανία, ως «λάφυρο» της μεταξύ τους αντιπαράθεσης. Η σύγκρουση κλιμακώθηκε την περίοδο της «Πορτοκαλί Επανάστασης», το 2004, όταν φάνηκε ότι η Ουκρανία περνά στη σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Γρήγορα, όμως, η Μόσχα ανασύνταξε τις δυνάμεις της και πέρασε στην αντεπίθεση, παίρνοντας ξανά το πάνω χέρι, πριν από το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας. Με το πέρασμα των χρόνων, οι δύο πλευρές συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να φτάσουν σε μια καθαρή και συντριπτική νίκη. Σταδιακά, λοιπόν, οδηγήθηκαν στην επιλογή του διαμελισμού, ώστε η καθεμία να ικανοποιήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα.
Ειδικά για τους Ρώσους, η Ουκρανία των 45 εκατ. κατοίκων και των σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, θεωρείται -και είναι- ζωτικής σημασίας. Τόσο για ιστορικούς λόγους, καθώς πολλοί τη θεωρούν μια από τις σημαντικότερες κοιτίδες του ρωσικού έθνους και πολιτισμού, όσο και για γεωπολιτικούς. «Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία θα ήταν ουσιαστικά μια ασιατική ιμπεριαλιστική δύναμη», είχε γράψει ένας άλλος διαπρεπής Αμερικανός, ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, στο πασίγνωστο βιβλίο του με τίτλο «Η Μεγάλη Σκακιέρα». Μια απλή ματιά στον χάρτη της περιοχής μπορεί να αποδείξει στον καθένα του λόγου (του Μπρεζίνσκι) το αληθές...
Προφανώς, η τύχη της Ουκρανίας έχει μεγάλη σημασία και για τους Αμερικανούς και γισα τους Γερμανούς. Αν μη τι άλλο, η «εκχώρησή» της στην άλλη πλευρά θα σήμαινε ότι αναγνωρίζουν εμπράκτως στη Ρωσία ένα αναβαθμισμένο ρόλο στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, ο οποίος θα της προσέδιδε λίγη από τη χαμένη αίγλη της σοβιετικής εποχής. Κι αυτό, φυσικά, είναι κάτι που δεν θέλουν, όσο κι αν διαφωνούν μεταξύ τους σε άλλα σημαντικά ζητήματα.
Πλέον, μετά και την αιματοχυσία αυτής της εβδομάδας, οι εξελίξεις μοιάζουν να είναι μη αναστρέψιμες. Το μοντέλο που θα συμφωνήσουν οι «εγγυήτριες δυνάμεις» και θα εφαρμόσουν οι Ουκρανοί υποτελείς τους έχει αρχίσει ήδη να διαγράφεται στον διπλωματικό ορίζοντα. Σε αυτό το πλαίσιο, η χώρα θα λάβει σταδιακά τη μορφή μιας «διζωνικής ομοσπονδίας» ανάμεσα στις δυτικόφιλες και τις ρωσόφιλες περιοχές. Όσο για την κεντρική εξουσία, όποιος και αν την ασκεί, θα διαθέτει περιορισμένη επιρροή στη λήψη των σημαντικών αποφάσεων -που θα αφορούν, για παράδειγμα, τις βάσεις του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Κριμαία ή την πανίσχυρη χαλυβουργία που βρίσκεται κυρίως στο ανατολικό τμήμα.
Οι πρώτες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση έχουν ήδη γίνει. Σε αρκετές πόλεις της δυτικής Ουκρανίας, όπως είναι η Λβιβ και η Βίνιτσα, οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης έχουν ανακηρύξει de facto αυτονομία. Την ίδια στιγμή, στην Κριμαία, το Χάρκοβο, το Ντόνετσκ και άλλες περιοχές ανατολικά του Δνείπερου και στο νότιο τμήμα της χώρας, τα τοπικά κοινοβούλια έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι εφόσον το Κίεβο περάσει στα χέρια των αντικυβερνητικών δυνάμεων, θα ζητήσουν την προστασία των Ρώσων.
Όλα δείχνουν ότι και οι μεν και οι δε μπορούν άνετα να συμβιβαστούν με τα νέα δεδομένα και ισορροπίες. Ειδικά οι Ρώσοι έχουν αποδείξει ότι μπορούν να είναι ψυχροί ρεαλιστές και να μη διεκδικούν το όλον, αλλά μόνο αυτά που τους ενδιαφέρουν άμεσα. Το έχουν κάνει ήδη, άλλωστε, στην περίπτωση της γειτονικής Γεωργίας, όπου αντέδρασαν δυναμικά και με ένα αστραπιαίο πόλεμο το καλοκαίρι του 2008, μόνο όταν ο πρόεδρος και εκλεκτός της Ουάσιγκτον, Μιχαήλ Σαακασβίλι, αποφάσισε να αμφισβητήσει τα κεκτημένα τους, που είχαν να κάνουν με την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα και τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Μόνο που οι άμεσα ενδιαφερόμενοι πρέπει να θυμούνται ότι η Ουκρανία δεν είναι Γεωργία και μια τέτοιου είδους αντιπαράθεση εκεί θα απειλήσει να τυλίξει στις φλόγες μεγάλο μέρος της Ευρώπης -για τρίτη φορά μέσα σε ένα αιώνα...
Ο αποκαλυπτικός αυτός χάρτης, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στη Washington Post, δείχνει ότι η Ουκρανία είναι ουσιαστικά χωρισμένη στα δύο, με βάση τα εθνικογλωσσικά χαρακτηριστικά του λαού της. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τα ποσοστά που είχαν πάρει στις προεδρικές εκλογές του 2004 (χρονιά της «Πορτοκαλί Επανάστασης») ο Βίκτορ Γιανουκό­βιτς και ο φιλοδυτικός αντίπαλός του Βίκτορ Γιούσενκο.
==

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Πάνος Καμμένος: Tα «Όχι» τα λένε οι λαοί και όχι οι πολιτικοί...

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
«Τα «Όχι» τα λένε οι λαοί και όχι οι πολιτικοί και οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ είμαστε ένα Κίνημα πολιτών και θα παραμείνουμε ένα Κίνημα πολιτών.
Αγαπητοί συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, θέλω να σας ευχαριστήσω ιδιαίτερα για την παρουσία σας. Κάθε χρόνος που περνά είμαστε ακόμα πιο πολλοί. Παραμένουμε ανεξάρτητοι, ίσως οι μόνοι που μένουμε ανεξάρτητοι, γιατί όλοι είναι εξαρτώμενοι στην πολιτική σκηνή το τόπου και παραμένουμε και Έλληνες, βάζοντας τον Ελληνισμό και τα εθνικά θέματα πάνω από όλα.
Ερχόμενος με το αεροπλάνο οι οθόνες προέβαλαν το μήνυμα της ελληνικής προεδρίας. Ενώ στην αρχή προβάλλονται τα καραβάκια της ελληνικής προεδρίας στη συνέχεια αναγράφονται κάποιες λέξεις - κλειδιά. Άρχιζε από το «Η Ευρώπη μας» και μετά έγραφε «απασχόληση», σε μια χώρα με 2.100.000 ανέργους. Έγραφε «ανάπτυξη», σε μια χώρα που τα λουκέτα μπαίνουν το ένα μετά το άλλο, σε μικρές, μεσαίες ή ακόμα και μεγάλες επιχειρήσεις. Έγραφε «ευημερία», στον τόπο αυτό, όπου οι πολιτικές της τρόικας έχουν οδηγήσει τις ελληνικές οικογένειες στην εξαθλίωση. Γύρισα δίπλα μου να δω τους συνεπιβάτες μου στο αεροπλάνο. Μου έκανε εντύπωση που κανείς δεν αντέδρασε, που κοιτούσαν αυτό το σύνθημα.
 Ο σκοπός ο δικός μας, η δουλειά η δική μας, είναι τους επιβάτες αυτού του αεροπλάνου, αλλά και τους επιβάτες της χώρας που λέγεται Ελλάδα, να τους ξεσηκώσουμε, γιατί μπορούμε να ανατρέψουμε το κλίμα.
 Πρόπερσι, τέτοιες ημέρες και συγκεκριμένα στις 17 Φεβρουαρίου κατέθεσα στον Άρειο Πάγο τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. Έχουμε γενέθλια τη Δευτέρα. Ήταν η μέρα που μου ήρθε και ένα άλλο δώρο στη ζωή μου, η κόρη μου, που τη Δευτέρα κλείνει τα δύο της χρόνια. Ανέβασα λοιπόν στο facebook μια φωτογραφία με δυο μικρά ποδαράκια, με μια ροζ κουβέρτα. Το λέω αυτό, διότι μια πολιτική δύναμη θα πρέπει να έχει ως πρώτο στόχο το αύριο και το μέλλον των παιδιών μας, ένα αύριο που δεν διασφαλίζεται από αυτήν την πολιτική.
 Έψαξα να βρω σήμερα τις αλλαγές του πληθυσμού της χώρας. Το 2001 στην καταμέτρηση ήμασταν περίπου 10.200.000, το 2011 ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 300 χιλιάδες πολίτες. Αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο στοιχείο, για μια χώρα που γερνάει, για μια χώρα που οι νέοι της δεν έχουν ελπίδα και φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό, για μια χώρα που δεν υπάρχει ελπίδα. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ είναι να φέρουμε την ελπίδα και μπορούμε να φέρουμε την ελπίδα.
 Το αποδείξαμε μαζί στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου, χωρίς επιδότηση, χωρίς χρήματα, χωρίς μέσα ενημέρωσης, έχοντας απέναντί μας τα θηρία, τους πήραμε 11% στην πρώτη αναμέτρηση και μετά την ολική επίθεση και τον αποκλεισμό μας καταφέραμε και κρατήσαμε 8% στις εκλογές του Ιουνίου. Αυτό που κάναμε είναι ότι ανατρέψαμε την μεταπολίτευση και δείξαμε ότι δεν χρειάζεται να είναι επαγγελματίες πολιτικοί για να ανατρέψουν και στη Βουλή την κατάσταση.
 Είμαι περήφανος για τους βουλευτές των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ που οι περισσότεροι χωρίς να έχουν προηγούμενη εμπειρία, εκτός των πρώτων δέκα που ξεκινήσαμε μαζί την πορεία, των πρώτων που τόλμησαν να πουν «όχι» στο μνημόνιο, παίζοντας το κεφάλι τους και την πολιτική τους καριέρα. Και χαίρομαι που σήμερα είναι εδώ δυο από αυτούς τους βουλευτές, η αντιπρόεδρος της Βουλής, η Μαρία Κόλλια και η Μίκα Ιατρίδη. Και συναντήθηκαν με τους άλλους βουλευτές, με βουλευτές που εκλέξατε εσείς για πρώτη φορά, με ανθρώπους που μέχρι να έρθουν στους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ δεν είχαν πολιτική έφεση στο Κοινοβούλιο.
 Βλέπω την Ραχήλ Μακρή, την Σταυρούλα Ξουλίδου, τη βουλευτή μας στη Β’ Θεσσαλονίκης, τον Γαβριήλ Αβραμίδη, τον Κώστα Γιοβανόπουλο. Βλέπω τον βουλευτή Έβρου Μαρίνο Ουζουνίδη, που μου έλεγε στην αρχή πώς θα μιλήσουμε στη Βουλή και τώρα τους σαρώνει.
 Επίσης συναντηθήκαμε με κινήματα πολιτών, όπως το κίνημα του Γιάννη Δημαρά, το «Άρμα Πολιτών», αλλά και το κίνημα των «Αντιμνημονιακών Πολιτών» του Νότη Μαριά που είναι σήμερα εδώ.
 Και μέσα στο Κοινοβούλιο κάναμε τη μεγάλη αλλαγή. Είμαστε παρόντες σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στον ΟΑΣΕ, στο ΝΑΤΟ, στα διεθνή φόρουμ, κάνουμε προτάσεις νόμου και βεβαίως ετοιμαζόμαστε πλέον για τις τρεις μεγάλες μάχες που έρχονται. Για τη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και η νίκη θα ξεκινήσει από τη Θεσσαλονίκη.
 Αποφάσισα με τη Γραμματεία Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ευχαριστώ πολύ τον κ. Ακριβούλη που είναι σήμερα εδώ, αλλά και όλα τα στελέχη της Εκτελεστικής Επιτροπής των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ που εξελέγησαν από τη διαδικασία του Εθνικού Συνεδρίου, να ανακοινώσουμε την πρώτη στήριξη στον ανεξάρτητο συνδυασμό της «Συμμαχίας των Πολιτών» του Χάρη Παπαγεωργίου. Έχει μάθει να είναι ο πρώτος σουτέρ. Του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, στη συνάντηση που θα έχει με τους πολίτες της Θεσσαλονίκης, να πάρει στα χέρια του αυτόν εδώ το δήμο.
 Έναν δήμο που έχει δήμαρχο που αποτελεί όνειδος. Έναν δήμαρχο, ο οποίος σε δημόσια δήλωσή του στην εκπομπή του Μανώλη Κοττάκη, πριν από λίγο καιρό, χαιρέτισε το Κεμάλ Ατατούρκ σαν τον μεγάλο ηγέτη της Θεσσαλονίκης. Δεν αξίζει στη Θεσσαλονίκη τέτοιος δήμαρχος. Όπως και δεν αξίζει στη Θεσσαλονίκη δήμαρχος, ο οποίος έχει διαφορετική σημαία από την Ελληνική. Αυτή τη σημαία, την ελληνική, κρατά ο Χάρης Παπαγεωργίου και για αυτό τον στηρίζουμε.
 Είναι τραγικό, το 2014, να έρχονται πάλι τα κόμματα και οι υποψήφιοι να δηλώνουν ότι εγώ μπαίνω - λέει - κάτω από τη σημαία του κόμματος, είτε για το Δήμο είτε για την περιφέρεια. Και ποια σημαία; Τη σημαία την οποία χρησιμοποιούν για να προκαλέσουν μόνο τη μνήμη, γιατί δεν υπάρχουν πλέον τα κόμματα του παρελθόντος. Η Νέα Δημοκρατία έχει μετατραπεί σε Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά, με όλα τα ακροδεξιά στελέχη τα οποία δεν θα περνούσαν ούτε έξω από την πόρτα σε άλλες εποχές. Δεν έχει καμία σχέση με τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τη Νέα Δημοκρατία που πίστευε στην Ευρώπη των εθνών - κρατών και όχι στην κυριαρχία της Μέρκελ. Καλά, τη σημαία του ΠΑΣΟΚ την έχουν αφήσει, γιατί δεν υπάρχει κανένα είδος υποστήριξης. Εντάξει, επιμένουν κάποιοι, έχουμε τον κ. Καμίνη στην Αθήνα.
 Στις δημοτικές εκλογές, εμείς, τέτοιους υποψηφίους, όπως τον Χάρη Παπαγεωργίου, θα στηρίζουμε και για να είμαι ξεκάθαρος, όποιος θέλει την στήριξη των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ θα βγει δημόσια, δυνατά και ξεκάθαρα κατά του μνημονίου και της πολιτικής των δυο κομμάτων της συγκυβέρνησης. Επειδή εγώ δεν κρύβομαι πίσω από μεσοβέζικες δηλώσεις, εδώ από τη Θεσσαλονίκη, λέω ξεκάθαρα στον Απόστολο Τζιτζικώστα ότι εάν επιθυμεί τη στήριξή μας θα πρέπει να βγει δημόσια να καταγγείλει το μνημόνιο και τις πολιτικές του. Ξεκάθαρα, αντρίκεια και στα ίσια. Τον διευκολύνει αυτή τη στιγμή το ότι ο αντίπαλός του για την περιφέρεια, ο Γιάννης Ιωαννίδης - λυπάμαι που το δήλωσε αυτό - δήλωσε ξεκάθαρα ότι μπαίνει κάτω από τη σημαία της Νέας Δημοκρατίας για να διεκδικήσει την περιφέρεια. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσει.
 Οι κομματικές ταυτότητες, όταν μπαίνουν στο συρτάρι ξαναβγαίνουν, οι κομματικές ταυτότητες σχίζονται και απελευθερώνεσαι. Τα συρτάρια τα ζήσαμε στο παρελθόν οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Κάποιοι τις έβαλαν στο συρτάρι και τις ξαναέβγαλαν. Βέβαια το μόνο που κατάφεραν ήταν να τους κλείσει το συρτάρι το χέρι και εξαφανίστηκαν από τη πολιτική ζωή του τόπου. Γιατί αποστάτες ο τόπος αυτός δεν αντέχει.
 Στην τοπική αυτοδιοίκηση δίνουμε τη μάχη με δικούς μας υποψηφίους και χαιρετίζω τον υποψήφιο δήμαρχο του Ωραιοκάστρου, τον Αστέριο Γαβότση, του Κορδελιού, τον Φάνη Παπαδόπουλο, των Αμπελοκήπων, τον Γιώργο Κυριλλίδη, του δήμου του Δέλτα, τους δημοτικούς συμβούλους του δήμου Χαλκηδόνας και στην Καλαμαριά, τον κ. Μαντζαρίδη.
 Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ θα είμαστε παρόντες στις τοπικές κοινωνίες με υποψήφιους δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους παντού και θα δώσουμε αυτή τη μάχη των περιφερειακών εκλογών. Γιατί, μην ξεχνάτε, τη Δευτέρα των προηγούμενων εκλογών ο Γιώργος Παπανδρέου βγήκε και είπε ότι ο ελληνικός λαός ενέκρινε το μνημόνιο και την πολιτική εισόδου της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, δηλαδή χρησιμοποίησε τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές σαν δημοψήφισμα.
 Δημοψήφισμα, λοιπόν, εάν θέλουν, εδώ είναι οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι και ας αναμετρηθούμε μαζί με τους κομματικούς υποψηφίους της συγκυβέρνησης για να δούμε τι θέλουν οι πολίτες. Αν οι πολίτες εγκρίνουν τον Στουρνάρα μπορούν να ψηφίζουν τους κομματικούς υποψηφίους. Αν οι νεοδημοκράτες του χθες θέλουν να τεθούν κάτω από τη σημαία του κ. Ιωαννίδη να ξέρουν ότι ψηφίζουν τον Βενιζέλο που δήλωσε στη Βουλή ότι ζητάμε - λέει - το όνομα των Σκοπίων να είναι «Βόρεια Μακεδονία».
 Όχι, λοιπόν, η Μακεδονία δεν διαπραγματεύεται με κανέναν. Η Μακεδονία είναι Ελληνική. Η Μακεδονία δεν παραδίδεται από καμία προσωρινή μειοψηφία ή πλειοψηφία. Η Μακεδονία είναι το χώμα που έχει ποτιστεί με αίμα ελληνικό και για να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι αυτό θα μετρήσουμε εμείς στο δήμο και στις περιφέρειες της Μακεδονίας και της Θράκης. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, μετά την οικονομική κρίση που έχει μετατραπεί σε ανθρωπιστική κρίση, η κρίση που βιώνει σήμερα το έθνος είναι εθνική κρίση.
 Ξεπουλούν τα πάντα. Ομολογούν στη Βουλή των Ελλήνων ότι ουσιαστικά ανατρέπουν την απόφαση των αρχηγών των κομμάτων, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι κανένα σύνθετο του όρου «Μακεδονία» δεν θα γίνει αποδεκτό στη νέα ονομασία. Αυτή η απόφαση δεν ανατρέπεται από καμία κυβέρνηση. Αν έχουν την δύναμη ας πάμε σε δημοψήφισμα για να δούμε ποιος είναι με ποιον.
 Ο όρος «Μακεδονία», αυτή την στιγμή, από την κυβέρνηση Σαμαρά, που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το 1993, δήθεν για την χρήση του ονόματος, παραδίδεται άνευ όρων και εδώ στέλνω ένα μήνυμα στους παλιούς νεοδημοκράτες, κάποιους που ακόμα επιμένουν και τους λέω να θυμηθούν την απόφαση του Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι, που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική του Σαμαρά σήμερα στην κυβέρνηση. Η πολιτική την οποία ακολούθησε η Ελλάδα είναι πολιτική απόφαση των πολιτικών αρχηγών, δηλαδή η μη χρήση του όρου «Μακεδονία» και βέτο για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ η στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
 Δεν θέλω να σας κουράσω πολύ, θέλω όμως να κλείσω με τη δεύτερη μεγάλη μάχη την οποία θα δώσουμε όλοι μαζί και δεν είναι μια μάχη για την τιμή των όπλων. Τη μάχη που θα δώσουμε όλοι μαζί για τις ευρωεκλογές, την μάχη που έχουμε υποχρέωση να δώσουμε σπίτι - σπίτι, γιατί θα αποκλειστούμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη μάχη αυτή που θα έχει έναν σκοπό: να δείξουμε στους πολίτες της Ελλάδας τη διαφορά μας. Τη διαφορά, δηλαδή, που υπάρχει μεταξύ των κομμάτων που στηρίζονται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, των κομμάτων που έχουν αποφασίσει τον φεντεραλισμό στην Ευρώπη, δηλαδή την κατάργηση των εθνών - κρατών, την υποστολή των σημαιών, και των δυνάμεων του αντιφεντεραλισμού, δηλαδή των δυνάμεων εκείνων που λέμε «ναι» στην Ευρώπη των κρατών και «όχι» στην υποστολή των σημαιών και στην επικυριαρχία της Γερμανίας. Αυτή είναι η μάχη που θα δώσουμε στις ευρωεκλογές.
 Στη μάχη αυτή, θέλω να ξέρετε ότι θα μπουν μπροστά πρώτα από όλα οι βουλευτές μας. Βουλευτές από όλη την Ελλάδα θα είναι υποψήφιοι ευρωβουλευτές για τις ευρωεκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θα είναι κινήματα πολιτών, θα είναι πολιτικοί, αλλά και πολίτες που στο παρελθόν σηματοδότησαν τις πατριωτικές θέσεις, γιατί εκτός από τον όρο «Μακεδονία» υπάρχει και το θέμα της Κύπρου. Πάνε να κλείσουν το Κυπριακό με ένα νέο «Σχέδιο Ανάν».
 Εδώ θέλω να ξέρετε, κυρίες και κύριοι, ότι είμαστε μόνοι μας. Δυστυχώς Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, όπως έκαναν με εξαιρέσεις και την προηγούμενη φορά, είπαν ένα αρχικό «ναι» στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη - Έρογλου. Αν προχωρήσει αυτό το «Σχέδιο Ανάν» θα έχουμε ουσιαστικά μια συνομοσπονδία στην Κύπρο, θα έχουμε αυτό που απέτρεψε ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, λέγοντας, παρ’ όλες τις πιέσεις, σε αυτό το συγκλονιστικό διάγγελμά του προς τον κυπριακό ελληνισμό «εγώ δεν παρέλαβα κράτος για να παραδώσω κοινότητα».
 Τιμούμε την μνήμη του Τάσσου Παπαδόπουλου. Θα ξεσηκώσουμε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες για να στηρίξουμε την Κύπρο μας. Σε αυτό το κάλεσμα θέλω από εδώ, από τη  Θεσσαλονίκη, να καλέσω τις δυνάμεις των πατριωτών από όλους τους χώρους, που συναντηθήκαμε σε κοινούς αγώνες, να έρθουν κοντά μας.
 Θέλω να καλέσω εκείνους που το 1994 βρεθήκαμε μαζί στην Ίμβρο και την Τένεδο, με την ομάδα των βουλευτών της πρωτοβουλίας για τα εθνικά θέματα. Κάποιοι από αυτούς είναι εν ενεργεία, αλλά όλοι είναι αποκλεισμένοι από τα κόμματα της εξουσίας.
 Και θα δώσω ένα παράδειγμα ονομαστικά: Θέλουμε δίπλα μας ανθρώπους σαν τον Παναγιώτη Σγουρίδη από την Ξάνθη, με τον οποίο μαζί με τον Δημήτρη Βουνάτσο από την Μυτιλήνη και τον Κώστα Μπαντουβά από το Ηράκλειο, πήγαμε και συλληφθήκαμε στην Ίμβρο το 1994.
 Κατεβήκαμε στην Κύπρο, σπάσαμε τη γραμμή του Αττίλα και μπήκαμε μέσα στο «Λήδρα» για να ελευθερώσουμε την Ελένη Φωκά και τους εγκλωβισμένους.
 Συνυπήρξαμε στη Σερβία, ζητώντας να μην βομβαρδιστεί ο χριστιανικός ορθόδοξος πληθυσμός των Σέρβων. Ήμασταν μαζί, δίπλα στον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στηρίζοντας αυτόν τον λαό που ζητά την απελευθέρωσή του.
 Και βλέπουμε ότι σήμερα, οι δήθεν πατριώτες του «Δικτύου 21» με τον κ. Σαμαρά, που τώρα έχουν το Μαξίμου, αυτή η «Πολιτική Άνοιξη», όχι απλώς δεν τηρεί αυτή τη στάση απέναντι στον κουρδικό λαό, αλλά διενεργούνται επιχειρήσεις από κοινού με τον κ. Δένδια, με τουρκικές υπηρεσίες, συλλαμβάνονται Κούρδοι αγωνιστές και οδηγούνται στις φυλακές της Τουρκίας. Αυτή είναι η νέα τάξη πραγμάτων.
 Θέλω να κλείσω λέγοντας ότι όλο αυτό τον κόσμο τον καλούμε να έρθει σε ένα κοινό προσκλητήριο. Καλούμε τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι συγκρούστηκαν με αυτό το οποίο δημιούργησε το τέρας, τη νέα τάξη πραγμάτων. Το προσωπείο δηλαδή, της Δημοκρατίας που έλεγε η διαφήμιση που σας έλεγα στο τέλος για την ελληνική προεδρία, σε μια χώρα που δεν διοικούν οι εκλεγμένοι, αλλά ο κ. Φούχτελ, ο οποίος έρχεται και δίνει εντολές στην ελληνική κυβέρνηση. Επίτροποι μη δημοκρατικά εκλεγμένοι διοικούν την πατρίδα μας. Είναι δυνάμεις κατοχής.
 Έχουμε υποχρέωση να συστρατευθούμε και να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας, με κινήματα πολιτών, και για αυτό αποτελεί παράδειγμα ο Χάρης Παπαγεωργίου. Δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος του αθλητισμού, είναι ένας άνθρωπος που χρησιμοποίησε τη δόξα του για να βοηθήσει, είτε άτομα με ειδικές ανάγκες που παίζουν μπάσκετ στα καροτσάκια, είτε οικογένειες που πεινούσαν και η κίνηση «Πρωτοβουλία Πολιτών» τους μοίραζε τρόφιμα. Τέτοιους θέλουμε κοντά μας. Πολίτες και κινήματα που θα συναντηθούμε.
 Ο Βασίλης Ψυχογιός κατεβαίνει στην Πυλαία Χορτιάτη. Εύχομαι καλή επιτυχία Βασίλη. Θέλουμε δίπλα μας τους εργαζόμενους της ελεύθερης ΕΡΤ 3 και τους ευχαριστούμε και σήμερα που είναι ακόμη μια φορά εδώ, γιατί αντιστάθηκαν και αντιστέκονται, γιατί δεν γονάτισαν.
 Θέλω στο τέλος - και αυτό ίσως παρεξηγηθεί, αλλά θα το κάνω - να καλέσω και τους ηγέτες της Εκκλησίας μας να αναλάβουν την ευθύνη για το εθνικό θέμα. Ο μακαριστός Χριστόδουλος γέμισε τη Θεσσαλονίκη με ελληνικές σημαίες, λέγοντας «όχι» στην παράδοση της Μακεδονίας. Ας σταματήσουν να κάνουν δημόσιες σχέσεις με τους κυβερνώντες και ας σηκώσουν το λάβαρο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού για να παλέψουμε όλοι μαζί για την προστασία της Πατρίδας μας, των οικογενειών μας, των εθνικών ιδανικών μας.
 Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ είμαστε εδώ. Στρατιώτες και νικητές. Καλή δύναμη σε όλους.
 Ευχαριστώ, ακόμη μια φορά, τη συντονιστική επιτροπή και τη νεολαία, για το μεγάλο αγώνα που δίνουν.
 Καλή νίκη»