Δυστυχώς σύντροφε, επτωχεύσαμεν!!

Νοέμβρης 1973.  

Εικοσάρηδες επαναστάτες.

Αθήνα, Θεσ/νίκη, Πάτρα, Γιάννενα. 

Οι φοιτητές αντιστέκονται.

                                                                      Πολυτεχνείο.

Κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα.

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.

Σύνθημα που συμπυκνώνει πολιτικούς και κοινωνικούς στόχους 

και οράματα. Μιας γενιάς. Ενός Λαού.

Πρωτεύων στόχος, η πτώση της χούντας.

Ισοδύναμοι και παράλληλοι: εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική αλλαγή.

(Προηγήθηκαν: η Νομική, Φλεβάρης-Μάρτης '73.  

Οι εκλογές σε φοιτητικούς συλλόγους.  Η βίαιη στράτευση φοιτητών. 

 Φυλακίσεις, εξορίες. 

Η απόπειρα "φιλελευθεροποίησης" του χουντικού καθεστώτος, με τον

Σπύρο Μαρκεζίνη, που "ανέλαβε να κάνει εκλογές", τον Φλεβάρη '74). 

Η αυθόρμητη φοιτητική-λαϊκή εξέγερση, πνίγεται στο αίμα.

Καταστέλλεται. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης "ανατρέπει" τον δικτάτορα 

Παπαδόπουλο. Το πείραμα Μαρκεζίνη συνεχίζει ο Ανδρουτσόπουλος.

Η χούντα έμπαινε στο τελευταίο της τέταρτο.

Εμείς παραμέναμε επαναστάτες. Και σύντροφοι.

Νοέμβρης 1981. 

 Τριαντάρηδες επαναστάτες. Ακόμα.

Αφετηρία νέων αγώνων. Ίδιοι στόχοι.

Δημοκρατία. Εθνική Ανεξαρτησία.

Κοινωνική Δικαιοσύνη. Λαϊκή Συμμετοχή.

Προηγήθηκε: η άνοδος του Πασοκ στην εξουσία (Οκτώβρης 1981).

Η επικράτηση του φαινομένου "Ανδρέας".

"Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται".

Το νέο σύνθημα αντηχεί σίγουρο και καθησυχαστικό: 

τα οράματα του Πολυτεχνείου υλοποιούνται.

Οι προσδοκίες υπερβολικές. Η πολιτική αποφασιστικότητα μειωμένη.  

Τα πρώτα θετικά και σημαντικά βήματα, ανατράπηκαν από τον "ρεαλισμό".

Ο "εκσυγχρονισμός" ανέτρεψε την "αλλαγή".

Η διάψευση αγκάλιασε σε δόσεις τα συνθήματα. Τα οράματα. Τις ελπίδες.

Εμείς παραμέναμε επαναστάτες.

Χώρια, όμως. Οι σύντροφοι είχαν σκορπίσει.

Αλλος στην καρέκλα του κι άλλος σπίτι του.

......................................