SuccEΡΤ story: Στη χώρα μου έχουμε Δημοκρατία

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Οι εποχές που χτυπούσαν την πόρτα σου στις 5 το πρωί - και δεν ήταν ο γαλατάς - έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα, όταν χτυπάει το τηλέφωνό σου στις 5 το πρωί, είναι για να μάθεις από τους φίλους σου, από τους συναδέλφους σου, ότι τα ΜΑΤ με προτεταμένα τα οπλοπολυβόλα τους εισέβαλαν στην ΕΡΤ. Για να συλλάβουν το κτίριο…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Ως εκ τούτου το «μαύρο» στην ΕΡΤ δεν ήταν ένα μέτρο αντιδημοκρατικό. Όχι. Αλλά τότε τι ήταν; Όπως είχε ισχυριστεί το καλοκαίρι ο υπουργός κ.Δένδιας, το «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» στην ΕΡΤ, το πολύ – πολύ να ήταν ένα μέτρο λιγάκι... «αντιαισθητικό». Αλλά αντιδημοκρατικό, ποτέ! Το αντιαισθητικό του πράγματος αποκαταστάθηκε χτες. Το φρόντισε ο κ.Δένδιας. Η «αισθητική» της κυβέρνησης αποκαλύφθηκε διά του οργάνου της τάξης που έσπευσε να περάσει χειροπέδες… στην κεντρική πύλη του ραδιομεγάρου!

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Και ως εκ τούτου έχουμε και διαφάνεια. Έτσι ο πρώην εκπρόσωπος της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου και νυν υφυπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, αρμόδιος για την ΕΡΤ (σ.σ.: πρόκειται για τον ακομμάτιστο, τον ακηδεμόνευτο, τον αντικειμενικό δημοσιογράφο Παντελή Καψή), είχε φροντίσει να μας προϊδεάσει. Μάλιστα μας είχε προϊδεάσει πριν ακόμα υπουργοποιηθεί από τον κ.Σαμαρά και ενώ ακόμα αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Εθνος», όπου και έγραφε ότι: «...κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως η τύχη της ΕΡΤ είναι σημαντικότερη από την τύχη της χώρας». Μετά τη σύλληψη των ντουβαριών της ΕΡΤ από 8 διμοιρίες ΜΑΤ, η τύχη της χώρας είναι πλέον εξασφαλισμένη…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Απόδειξη πρώτη: Το «μαύρο» στη ζωή μας πέφτει με αλλεπάλληλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Απόδειξη δεύτερη: Ακόμα και όταν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έχουν καταπέσει, διότι ποτέ δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή ως είχε υποχρέωση η κυβέρνηση, εντούτοις, ακόμα και τότε, τα ΜΑΤ λαμβάνουν οδηγίες να προβούν σε καταδρομική επιχείρηση (!) για να καταλάβουν δημόσια περιουσία στο όνομα της εφαρμογής αυτών των - άκυρων και παράνομων - ΠΝΠ…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Απόδειξη: Ο πρωθυπουργός της χώρας μου, αυτός που μαζί με τον συγκυβερνήτη του, τον Βενιζέλο, έδωσαν την εντολή για την έφοδο στην ΕΡΤ, δήλωσε πριν μερικές μέρες ότι – μέχρι τώρα - δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του φασίστα…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Που πάει να πει ότι «βασιλεύει» η πολιτική ειλικρίνεια. Για παράδειγμα: Όταν η εφημερίδα «Real News» αποκάλυψε το επερχόμενο «μαύρο» στην ΕΡΤ, και το αποκάλυψε ένα μήνα πριν το διαπράξει η κυβέρνηση, οι ταγοί της ειλικρίνειας (και της δημοκρατίας) το διέψευδαν. Τι διέψευδαν δηλαδή; Μα αυτό που είχαν ήδη αποφασίσει να κάνουν (και το είχαν αποφασίσει ήδη από το πρώτο Μνημόνιο! Διέψευδαν αυτό που λίγο αργότερα από την αποκάλυψη της «Real» το διέπραξαν…

Μνημόνιο (δεύτερη επικαιροποίηση, σελ. 39, 57, 58): Όπως βλέπετε έχουν προδιαγράψει το κλείσιμο της ΕΡΤ και τη διάλυση μιας σειράς επιχειρήσεων από το Νοέμβρη του 2010

Επί της ουσίας τώρα:

Το «όχι» στο «μαύρο» στην ΕΡΤ, δεν σημαίνει «ναι» στην διαχρονικά «φαιά» ΕΡΤ - κι ας παριστάνουν μερικοί ότι δεν το καταλαβαίνουν. Δεν υπερασπιζόμαστε την κρατική και κομματοκρατούμενη ΕΡΤ. Την κυβερνητική. Την ΕΡΤ των ημετέρων, των καρεκλοκένταυρων και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Δεν υπερασπιζόμαστε ούτε την ΕΡΤ του κ. Λιάτσου, ούτε την ΕΡΤ του κ. Λιάρου. Δεν υπερασπιζόμαστε δηλαδή την «ΥΕΝΕΔ» του κ. Κεδίκογλου και της έκαστοτε τρικομματίλας, δικομματίλας ή μονοκομματίλας.

Το «όχι» στο «μαύρο» υπερασπίζεται αυτό που θα έπρεπε να είναι και που μπορεί να είναι η ΕΡΤ: Δηλαδή μια πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεοπτική συχνότητα. Μια συχνότητα που η αντικειμενικότητά της, ο πλουραλισμός της, η δημοκρατικότητά της, το ήθος που θα εκπέμπει το πολιτιστικό και ψυχαγωγικό της πρόγραμμα, δεν θα μετριέται με τις μεζούρες της κομματικής χειραγώγησης εκ μέρους των πολιτικών της προϊσταμένων - πολιτικών υπηρετών της αντιλαϊκής πολιτικής και προπαγάνδας.

Το «όχι» στο «μαύρο» και στις «μαύρες» διαδικασίες επιβολής του, υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δουλειά δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, αφού η ΕΡΤ, όπως περιγράφεται στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου της διάλυσης που έχει σχεδιαστεί για όλες τις κρατικές επιχειρήσεις, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα Ταμεία κοκ.

Το «όχι» στο «μαύρο», που εκδηλώθηκε ως κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, είναι το «ναι» για μια άλλη, πραγματικά δημόσια ΕΡΤ, που μέτρο της προσφοράς της και ζύγι της δημοκρατικότητάς της θα είναι το πώς και το πόσο ανταποκρίνεται στην αλήθεια που βιώνει ο λαός και όχι η κατασκευασμένη «αλήθεια» των πολιτικών κεχαγιάδων και των εργολάβων - προμηθευτών της. Που το προϊόν της τίμιας και σκληρής δουλειάς της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων σε αυτήν, δε θα αλέθεται στις μυλόπετρες των πολιτικών σκοπιμοτήτων της εκάστοτε κυβερνητικής διοίκησης, αλλά θα βγαίνει ανόθευτο στο γυαλί και στο μικρόφωνο, όπως το πάλεψαν οι επί 6 μήνες αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι – απολυμένοι της ΕΡΤ.

Το «όχι» στο «μαύρο» είναι έκφραση του τέλους της ανοχής στην υποκρισία. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα τέτοιας, ασύλληπτης, υποκρισίας:

Αυτά τα έλεγε ο Κεδίκογλου πριν γίνει υπουργός. Όταν έγινε υπουργός ήταν εκείνος, ο Κεδίκογλου, που εφάρμοσε όσα είχε καταγγείλει… ο Κεδίκογλου, ως αντιπολίτευση.

 Εν κατακλείδι:

Λέμε «όχι» στο «μαύρο» και στις μαύρες μεθόδους επιβολής του «μαύρου» γιατί υπερασπιζόμαστε την ΕΡΤ που δεν υπάρχει και την ΕΡΤ που ποτέ μέχρι τώρα δεν υπήρξε! Υπερασπιζόμαστε την ΕΡΤ που και πρέπει και που μπορεί να υπάρξει. Αλλά είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό μια τέτοια δημόσια ΕΡΤ να υπάρξει;

Ναι, είναι!

 Όπως ακριβώς είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά Δημόσια Υγεία και Δημόσια Παιδεία. Όπως είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά δημόσιος φορέας ενέργειας. Όπως είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά δημόσιος φορέας επίγειων, θαλάσσιων, εναέριων μεταφορών κοκ. Σύμμαχος για την επίτευξη αυτού του ευγενικού στόχου είναι τόσο το έμπειρο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει η Ελλάδα σε όλους τους τομείς, όσο και οι δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας που διαθέτει και μπορεί να αξιοποιήσει η χώρα.

Η παραπάνω αναγκαία συνθήκη, δηλαδή ότι διαθέτουμε ως χώρα και τα μέσα και τους ανθρώπους για να φτιάξουμε αυτό το Δημόσιο (σ.σ.: που καμία σχέση δεν έχει με το «Δημόσιο» της «Ζήμενς», των υποβρυχίων που γέρνουν, των ρουσφετιών των Κεδίκογλου κοκ), για να μετατραπεί ταυτόχρονα σε συνθήκη όχι μόνο αναγκαία αλλά και ικανή για την επίτευξη του στόχου που περιγράφηκε, απαιτείται η κατανόηση και η συμφωνία πάνω σε μια κρίσιμη «λεπτομέρεια»: Η «λεπτομέρεια» είναι ότι

όπως η πληροφόρηση (μιας και μιλάμε για την ΕΡΤ),

έτσι και το φαΐ,

έτσι και το δικαίωμα στη δουλειά,

έτσι και η θέρμανση,

έτσι και η μόρφωση,

έτσι και το δικαίωμα στη μετακίνηση,

έτσι και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,

έτσι και η στέγαση,

έτσι και οτιδήποτε καλύπτει ανθρώπινες κοινωνικές ανάγκες, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας. Δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Δεν μπορεί δηλαδή να βρίσκονται υπό την κατοχή και την καπιταλιστική ιδιοκτησία του κάθε εργολάβου, του κάθε εφοπλιστή, του κάθε τραπεζίτη, του κάθε καναλάρχη.

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι εκείνο που απαιτείται είναι η κατάθεση «μομφής» όχι απλώς απέναντι στο «μαύρο» διαχειριστικό μοντέλο της πολιτικής που εφαρμόζεται. Απαιτείται μομφή στην ουσία αυτής της πολιτικής, δηλαδή η απόρριψη των «μονοδρόμων» και η συνολική ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ, των ΔΝΤ, των εντός και εκτός των συνόρων «εργολάβων». 

Ειδάλλως, και εφόσον συνεχιστεί η ενημέρωση, η θέρμανση, οι δρόμοι, τα τηλέφωνα, το νερό, τα πάντα, να ανήκουν στους κάθε λογής «εργολάβους»,

τότε,

η ΔΕΗ, κρατική ή ιδιωτική, θα είναι σαν αυτή που επιβάλει τα χαράτσια. Ο ΟΤΕ θα είναι σαν αυτόν που παράγει κέρδη για την «Ντόιτσε Τέλεκομ». Τα ναυπηγεία θα συνεχίσουν να είναι σαν αυτά τα κουφάρια που έχει καταντήσει η «Κρουπ». Ο ορυκτός πλούτος θα συνεχίσει να χαρίζεται στους «επενδυτές». Και η ΕΡΤ (με ό,τι «ΔΤ» κι αν τη βαφτίσουν) θα είναι σαν αυτή που είχαν φτιάξει μέχρι σήμερα οι νυν και οι πρώην «Κεδίκογλου».