Οι "άχρηστοι"

Ακούμε εδώ και χρόνια αυτή τη γνωστή, βαρετή αλλά ακατοίκητη από νόημα κουβέντα περί άχρηστων και ανίκανων πολιτικών.

Τι κοροϊδία...

Και μάλιστα μια κοροϊδία που κρύβει την αλήθεια και τους πραγματικούς φταίχτες όλου αυτού του δράματος που ζούμε, όσοι το ζούμε και μας τσακίζει.

Η αλήθεια όμως είναι ακριβώς η ανάποδη.

Όχι μόνο δεν είναι άχρηστοι αυτοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνάνε, αλλά αντίθετα παίρνουν πραγματικά βραβείο, αφού όλοι μαζί έχουν καταφέρει κάτι σχεδόν αδύνατο.

Να συντηρήσουν στη ζωή ένα σύστημα που έπρεπε να έχει σβήσει εδώ και δεκαετίες, ίσως εδώ και 100 χρόνια...

Έχουν καταφέρει, εξαπατώντας με ιδιοφυείς τρόπους τους λαούς, να κάνουν να μοιάζει ζωντανό και λαμπερό ένα σύστημα που σαπίζει εδώ και έναν αιώνα και που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι μιζέρια, φτώχεια, δυστυχία, πολέμους και θάνατο.

Όχι σε όλους βέβαια. Εμείς, όμως, για το λαό ενδιαφερόμαστε...

Όποιοι ενδιαφέρονται "για όλους" (και γι' αυτούς που πλουτίζουν από τη δυστυχία των άλλων, δηλαδή) ας το δηλώσουν ανοιχτά κι ας εξακολουθήσουν να μιλάνε για "απατεώνες", "άχρηστους", "ανίκανους" κλπ.

Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι όλοι αυτοί που κυβέρνησαν. Απλά δούλευαν για λογαρισμό άλλης τάξης.

Και στις δύσκολες στροφές, σαν καλοί κυβερνήτες του πλοίου αλλά όχι ιδιοκτήτες, έμπαιναν μπροστά και "την πλήρωναν" αυτοί. Αφού, βέβαια, είχαν πληρωθεί πρώτα πολύ καλά για την υπηρεσία τους με όλους τους τρόπους.

Οι αδριάντες που τους έστησε το σύστημα και οι τιμές τους τα λένε όλα.

"Οι μεγάλοι σωτήρες" λοιπόν, που κάποτε κάθονται και στον πάγκο ως "ανίκανοι"... έτσι είν' η ζωή, δεν είναι παρά οι μεγάλοι σωτήρες αυτού του φρικτού και άδικου κόσμου.

Βενιζέλοι, Παπανδρέου, Καραμανλήδες και ξανά απ' την αρχή τα ίδια ονόματα.

Με χρυσά γράμματα, πραγματικά, τους αξίζει να γραφτούν τα ονόματά τους από τους ιδιοκτήτες της εξουσίας (επομένως και της ιστορίας), αυτούς που σώθηκαν από τις πολιτικές των "μεγάλων Ελλήνων", των "μάγων" που κατάφεραν να εξαπατήσουν το λαό και να δώσουν ζωή κι ανάσα σ' ένα σαπισμένο σύστημα.

Μέχρι να φτάσουμε στον Α. Σαμαρά...

Που κι αυτός μόνο άχρηστος δεν είναι.

Πώς γίνεται ένας άχρηστος να σου βάζει τα δυο πόδια σε ...μισό παπούτσι, να σου κάνει τη ζωή πατίνι, ενώ πήρε τη σκυτάλη απ'αυτόν που στην είχε κάνει ποδήλατο;

Και ενώ είχαν φυσικά τάξει και υποσχεθεί καλύτερες μέρες... τελικά το μερτικό σου το πήραν άλλοι, μπήγοντας το μαχαίρι ακόμα πιο βαθιά στη σάρκα του λαού.

Πόσο άχρηστος μπορεί να είναι κάποιος που ουσιαστικά κατάφερε να κρύψει ακόμα κι από σένα τη φτώχεια σου που συνέχισε να μεγαλώνει, και να σε κάνει να νομίζεις ότι η κρίση τελειώνει όπου νάναι ενώ εξακολουθεί να σε τσακίζει και να σου παίρνει ό,τι σού έχει απομείνει, πράγμα που βέβαια θα συνεχισθεί μεχρι να σωθούν οι επιχειρήσεις και τα κέρδη τους;

Για σκέψου λιγάκι...

Πόσο άχρηστοι;

Επομένως κι αυτοί που μιλάνε για άχρηστους ξέροντας φυσικά όλες αυτές τις απλές αλήθειες, τί ρόλο παίζουν;

Σε ποιά μεριά βρίσκονται;

Πάντως, όχι στη δική μας...