Ψήφος εμπιστοσύνης - παραφροσύνης

ΣΤΑΘΗΣ

Μόλις πριν από τρεις μέρες ο κ. Πρωθυπουργός εξήγγειλε μείωση φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα. Ψέματα έλεγε. Πάλι! Η εξαγγελία αυτή δεν περιέχεται στο σχέδιο για τον Προϋπολογισμό.

Δεν προκαλεί έκπληξη πλέον το ότι ο κ. Πρωθυπουργός ψεύδεται. Ούτε ευκολία με την οποίαν ψεύδεται. Ούτε η συχνότητα με την οποίαν ψεύδεται. Αρχής γενομένης απ’ τα Ζάππεια, αν μετρήσει κανείς τα ψέματα του κ. Πρωθυπουργού, θα τα βρει όσα τα άστρα του ουρανού - όσα βλέπει κανείς διά γυμνού οφθαλμού, νύχτα εν αιθρία και ασέληνο.

Αυτά ακριβώς τ’ άστρα του ουρανού τάζει ο κ. Σαμαράς κάθε φορά που λέει ότι θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο, ότι θα επιστρέψουμε στις αγορές, ότι θα αποκαταστήσει τις αδικίες - τα άστρα του ουρανού, αλλά στον συγκεκριμένο πλανήτη Γη, στο σαντζάκιον η Ελλάς, το χαράτσι από έκτακτο γίνεται μόνιμο - αλλά, άκου θράσος, μειωμένο κατά 30%!..

Δεν ξέρω αν υπάρχει ένα θέμα στο οποίον ο κ. Πρωθυπουργός να μην πιάσθηκε ψεύτης. Με τα ψέματα έφθασε έως εδώ. Από ψέματα περικυκλωμένος τώρα πολιορκείται. Και με ψέματα επιχειρεί ηρωική έξοδο. Όμως. Μειώσεις στις συντάξεις (κι άλλες) προβλέπει ο Προϋπολογισμός που θα καταθέσει - προφανώς στο πλαίσιο της αποκατάστασης των αδικιών.

Ο κ. Σαμαράς δεν ζητά ψήφο εμπιστοσύνης, ζητά ψήφο παραφροσύνης.

Ο Προϋπολογισμός -κατά το σχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα- είναι εκ προοιμίου ψεύτης! Προβλέπει ανάπτυξη 2,9%! Πώς; σε ποιον πλανήτη, σε ποιο απ’ τα άστρα του ουρανού; Προβλέπει μείωση της ανεργίας κατά 5%!.. Πώς,πού, σε ποιον κομήτη και ποιον Αρμαγεδδώνα;

Όχι μόνον δεν μειώνει τους φόρους η κυβέρνηση της Λίστας Λαγκάρντ, αλλά εξαγγέλλει περικοπές περίπου 450 εκατομμυρίων απ’ τη μισθοδοσία του Δημοσίου - όσα περίπου χρωστάνε σε φόρους η Μερσεντές, η Μπεμβέ, η Όπελ, για να μην αναφερθούμε σε Χόχτιφ, Ζήμενς και δεν συμμαζεύεται. Δεν πρόκειται περί θράσους, ούτε ανικανότητας, πρόκειται περί συνειδητής δολοφονίας της χώρας. Περί εκτέλεσης Συμβολαίου Θανάτου.

Ο Προϋπολογισμός είναι ενιαύσιος θεμελιώδης νόμος του κράτους. Ο προηγούμενος, όπως και σειρά προηγούμενων, συντάχθηκε ψεύτης και βγήκε ψεύτης. Το ίδιο και το σχέδιο για τον τρέχοντα Προϋπολογισμό. Συντάσσεται εκ προοιμίου ψευδής και θα βγει ψευταράς. Διότι (δεν φθάνουν οι άθλιες προβλέψεις του αλλά) θα αναθεωρηθεί επί τα χείρω. Όπως έγινε και με τους προηγούμενους. Κάθε φορά έφερνε η κυβέρνηση έναν εν γνώσει της ψεύτη Προϋπολογισμό στη Βουλή, με την Τρόικα (άλλα και την ίδια) να τον χειροτερεύουν στη συνέχεια, ώστε μετά την εκτέλεσή του, χειρότερα να εκβαίνουν πάλι τα πράγματα. Νέα μέτρα να χρειάζονται (νέα ψέματα ότι νέα μέτρα «δεν χρειάζονται» να λέγονται) - κι αμέσως μετά, τα διαψευσθέντα να εφαρμόζονται. Ένας φαύλος κύκλος, ένα σπειράλ θανάτου - για πόσο ακόμα;

Χρόνο αγοράζει ο κ. Σαμαράς. Και τον αγοράζει με αίμα. Ανέργων, συνταξιούχων, υπαμειβόμενων, αυτόχειρων, ενώ η κυβέρνησή του και οι Δυνατοί παραμένουν στρογγυλοκαθισμένοι στα κέρδη τους, στην ασυλία τους, φορολογική και πολιτική- πού; σε μια χώρα που δεν έχει πλέον Ασυλία η ίδια!Διότι την Ασυλία της χώρας, το Σύνταγμα, την καθημερινή ζωή του λαού, τα πήραν και τα πούλησαν προς ίδιον όφελος οι φιρφιρίκοι που κάθε χρόνο καταθέτουν έναν ψεύτη Προϋπολογισμό – ή μήπως απ’ όλα αυτά δεν προσπορίζονται ίδιον όφελος οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και οι σμπίροι τους. Συμβόλαιο θανάτου εκτελούν αυτοί οι τύποι και ωφελούνται απ’ αυτό. Βγάζουν φράγκα απ’ τους φόνους.

Τα υπόλοιπα, τα σοβαροφανή και τα πολιτικώς ορθά, τα ακούω βερεσέ. Πρωθυπουργός που πιάνεται να λέει ψέματα ποταμηδόν, που καταντάει έωςΜπαλτάκου για να εκτελεί τις εντολές των Επικυρίαρχων, δεν τα κάνει για την ψυχή των προγόνων του.

Και είναι χειρότερο, αν ο ίδιος είναι τίμιος -και ο κ. Σαμαράς είναι τίμιος- να αφήνει γύρω του να γίνεται το πανηγύρι των πονηρών, όπως άλλωστε έκαναν και ο κ. Σημίτης, ο κ. Καραμανλής, ο κ. Μητσοτάκης και ο Ανδρέας. Τι να το κάνεις να είναι ο Καίσαρ έντιμος, αν γύρω του οργιάζουν οι πονηροί. Εργαλείο τους έχει γίνει, θέλει δεν θέλει. Εργαλείο και όργανο. Και οι Καίσαρες δεν είναι αφελείς, τα ξέρουν αυτά. Κι αποδέχονται τον ρόλο, υποκύπτουν στους«νταβατζήδες». Αυτό το φαινόμενο, της διαπλοκής και της διαφθοράς,

οδήγησε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα στην παρακμή. Μια «ενθουσιώδη» παρακμή την εποχή της ψευδούς ευμάρειας, μια παγωμένη κι αδιάφορη παρακμή σήμερα. Με τους πονηρούς να τρώνε, να πίνουν και να ευφραίνονται έχοντας πλέον φωνάξει και τους κατακτητές να τους κρατούν τα μπόσικα.

Τρώει ο κατακτητής τη μερίδα του λέοντος, τρώει και ο πονηρός τη μερίδα της ύαινας. Και φτιάχνουν από κοινού τον Προϋπολογισμό της Καρμανιόλας.

Δεν πρόκειται συνεπώς καν για μια ψήφο εμπιστοσύνης στην παραφροσύνη, αλλά για εγκαρτέρηση απέναντι στην εκτέλεση ενός Συμβολαίου Θανάτου που ελπίζεις ότι εσένα θα σε αποτελειώσει τελευταίον...

Το διαβάσαμε στο enikos.gr