Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πάντοτε αποτελούσαν μία σημαντική μάχη για την Αριστερά, γιατί όσο πιο χαμηλά κατεβαίνουμε τις βαθμίδες της διακυβέρνησης τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Και η Αριστερά χωρίς να βρίσκεται κοντά στην κοινωνία είναι σαν το ψάρι έξω από το νερό.
Ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, όπου το μνημόνιο επικαθοριζει όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, η τοπική αυτοδιοίκηση έχει πληγεί σημαντικά τόσο θεσμικά όσο και υλικά, με σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών. Η παραχώρηση περισσότερων αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδίοικηση μέσω του Καλλικράτη και η ταυτόχρονη περικοπή σημαντικών πόρων, στην ουσία χρησιμεύει στην προώθηση της ιδιωτικοποίησης δομών, στις απολύσεις και στη διαθεσιμότητα των εργαζομένων και στην ουσιαστική κατάρρευση των υπηρεσιών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η μάχη που θα δώσουμε στο δήμο της Αθήνας γνωρίζουμε ότι έχει πολλές δυσκολίες. Γιατί ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, ένας τόσο μεγάλος οργανισμός όπως είναι ο συγκεκριμένος δήμος, δημιουργεί άλλου τύπου σχέσεις με μερίδες ψηφοφόρων, αφού μέσω αυτού αναπαράγονται δουλείες, εξαρτήσεις και εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων συμφερόντων. Επομένως, απαιτείται ένας δύσκολος και επίμονος αγώνας τόσο στο επίπεδο το κινηματικό, όσο και στην επεξεργασία του προγράμματος.
Η παρακαταθήκη της Ανοιχτής Πόλης αποτελεί το πιο σπουδαίο όπλο μας σε αυτή την εκλογική μάχη. Αυτή η δημοτική κίνηση-πρότυπο για όλες τις αυτοδιοικητικές κινήσεις του χώρου μας σε όλη την Ελλάδα, με τη συνεχή της παρουσία στο πλευρό των κατοίκων των γειτονιών της Αθήνας έχει συσσωρεύσει σημαντική πείρα, την οποία έχει τη δυνατότητα να την μετατρέπει σε κριτική στις ασκούμενες πολιτικές της δημοτικής αρχής αλλά και σε προγραμματικές επεξεργασίες. Η Ανοιχτή Πόλη ποτέ δεν αποτέλεσε μία δημοτική κίνηση που ξυπνούσε από τη χειμερία νάρκη κάθε τέσσερα χρόνια, στις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά κάλυπτε με την κινηματική της δράση όλο το συνεχές μεταξύ αυτών των αναμετρήσεων. Και το ίδιο έπραξε στο διάστημα που μεσολάβησε από το Νοέμβριο του 2010 μέχρι και σήμερα. Αποτέλεσε οργανικό κομμάτι των κινημάτων πόλης, στήριξε εγχειρήματα κοινωνικής αλληλεγγύης, και προώθησε τις αξίες της Αριστεράς στο αυτοδιοικητικό επίπεδο. Η παρουσία της Ελένης Πορτάλιου, αποτελεί για όλους και όλες εμάς το πιο σημαντικό πρότυπο για το πώς πρέπει να αφιερώνονται τα αυτοδιοικητικά στελέχη στα ζητήματα της πόλης και ταυτόχρονα να μετουσιώνουν την επιστημονικής τους γνώση σε κινηματική πράξη.
Στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, η Ανοιχτή Πόλη θα συνεχίσει να θεωρεί πως η κινητοποίηση των πιο ενεργών κομματιών μιας κοινωνίας που χειμάζεται αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για να εξασφαλίσουμε μία πόλη βιώσιμη, με αξιοπρεπή ζωή για τους κατοίκους της, μία πόλη με σεβασμό στα κοινωνικά, πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα.
Και σε αυτή την εκλογική μάχη δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να νικήσουμε και να πάρουμε και τον δήμο. Και αυτό θα το κάνουμε χωρίς, εκπτώσεις χωρίς δισταγμούς και χωρίς υποχωρήσεις από την ηθική και τις αξίες της Αριστεράς. Γιατί δεν θέλουμε να πάρουμε απλά τον δήμο και να γίνουμε μόνο η δημοτική αρχή. Θέλουμε να κερδίσουμε και τις καρδιές και τις συνειδήσεις των Αθηναίων. Γιατί αν δεν κερδίσουμε εμείς θα νικήσουν είτε οι δυνάμεις του μνημονίου είτε οι δυνάμεις του φασισμού.
Γαβριήλ Σακελλαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.