«Να εισπράξεις απ' τον πλούσιο, κλείνοντας την ψαλίδα μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων»

Το χρήμα αντιπροσωπεύει και ανταλλάσσει αξίες, από μόνο του δεν παράγει αξίες - ο εργαζόμενος και μόνον αυτός παράγει αξίες». Στην προσωπική του αρχή στηρίζει ο Μανώλης Γλέζος το νέο του βιβλίο «Η έξοδος» (εκδ. Σοφία), το οποίο θα κυκλοφορήσει αύριο το πρωί στα βιβλιοπωλεία. Το τελευταίο βιβλίο του Μανώλη Γλέζου χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: το είδος της κρίσης και ο τρόπος που προκλήθηκε, πώς την αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα και οι πολίτες ενώ το τέταρτο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην «έξοδο», που ο ίδιος χαρακτηρίζει σωτηρία, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι για να βγούμε, χρειάζεται αντίστοιχη έξοδος με του Μεσολογγίου...

Οπως και σε προηγούμενα βιβλία του, στις πρώτες σελίδες της «Εξόδου», υπάρχει μία καινοτομία, η ταυτότητα του βιβλίου. Σε αυτήν αναφέρονται όλοι οι συντελεστές, από τον στοιχειοθέτη, αυτόν που πληκτρολόγησε τα κείμενα, μέχρι τον πιεστή. Εκεί αναγράφεται και η τιμή. Κοστίζει μόλις 10 ευρώ. Συναντηθήκαμε αργά το βράδυ, στο γραφείο του στη Βουλή, και τον ρωτήσαμε γιατί αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο με οικονομικό περιεχόμενο:

«Είμαι θεωρητικός αλλά και άνθρωπος της εφαρμογής. Δεν ήθελα να σπουδάσω οικονομικά. Αλλά δεν είχα χρήματα για να φοιτήσω στην Ιατρική Σχολή. Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο είχε τα φθηνότερα δίδακτρα. Για τον λόγο αυτό πήγα εκεί».

* Η πρώτη σας επαφή με την οικονομική πολιτική;

- Το 1940, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος. Ημουν 18 χρόνων, πρωτοετής φοιτητής. Τότε, πηγαίναμε φαντάροι μετά τα 21 έτη. Ζήτησα να πάω να πολεμήσω. Οι καραβανάδες μου απάντησαν ότι μέχρι να με εκπαιδεύσουν, θα έχει τελειώσει ο πόλεμος. Ετσι οι φοιτητές της οργάνωσης αποφασίσαμε να ειδοποιήσουμε κι άλλους φοιτητές, να δουλέψουν εθελοντικά στα υπουργεία, αντικαθιστώντας τους υπαλλήλους που έφευγαν. Οσοι φοιτούσαμε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο πήγαμε στο υπουργείο Οικονομικών. Δούλεψα για έξι μήνες στο 3ο Ταμείο Εισπράξεων. Εκεί έμαθα τι σημαίνει είσπραξη φορολογικών εσόδων. Ξέρεις πόσα λεφτά μάζευα; Σκέψου ότι, από τους τέσσερις φοιτητές που πήγαμε, ο διευθυντής επέλεξε εμένα, λέγοντας ότι μπορώ να γίνω υπάλληλος του υπουργείου...

* Ποια θεωρείτε δίκαιη φορολογία;

- Να εισπράξεις απ' τον πλούσιο, κλείνοντας την ψαλίδα μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων. Προτείνω να καταργηθεί ο ΦΠΑ.

* Και αν οι πλούσιοι τα μεταφέρουν σε τράπεζες του εξωτερικού;

- Οι ελληνικές τράπεζες γνωρίζουν τα στοιχεία όσων αφαιρούν μεγάλα ποσά.

* Πιστεύετε ότι υπάρχουν μεγάλα κεφάλαια που δεν φορολογούνται;

- Στην πατρίδα της μάνας μου, την Πάρο, ανακάλυψα 1.300 πολυτελείς βίλες που νοικιάζονται για υπέρογκα ποσά, τα οποία δεν δηλώνονται. Το κατήγγειλα στα υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού, στο ΣΔΟΕ και το Δημοτικό Συμβούλιο. Τελικά, μου απάντησαν ότι έγιναν μόλις επτά συλλήψεις.

* Υπάρχουν δυνατότητες να αυξηθούν τα έσοδα και δεν το κάνουν;

- Στο βιβλίο υπάρχει ειδικό παράρτημα, με πίνακες. Παρά την κακή διαχείριση και τη σπατάλη εξόδων, αποδεικνύεται ότι τα έσοδα είναι υψηλότερα από τα έξοδα.

Θυμίζουμε ότι ο Μανώλης Γλέζος είναι πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Για την πολιτική δραστηριότητά του έχει καταδικαστεί 28 φορές, από τις οποίες τρεις φορές σε θάνατο. Παρέμεινε στις φυλακές 11 χρόνια και 5 μήνες και ακόμα 4 χρόνια και 6 μήνες στην εξορία.

Αποσπάσματα από τον πρόλογο του Μανώλη Γλέζου στο νέο βιβλίο του «Εξοδος»

Υπάρχει λύση στο αδιέξοδο;

«Τα σύκα σύκα, την σκάφην δε σκάφην» Μένανδρος «Δύο και δύο κάνουν τέσσερα» Λαϊκή παροιμία

Σε ποια κατάσταση είναι η χώρα; Πού βρισκόμαστε; Πού πάμε; Στα φλέγοντα αυτά ερωτήματα υπάρχει απάντηση και ποια είναι; Ναι, υπάρχει και συμπυκνώνεται στη γενική διαπίστωση, καθολικής αποδοχής, η οποία αποδίδεται ανάγλυφα με την παροιμιακή έκφραση: «από το κακό στο χειρότερο». Αυτή είναι η πορεία, ώς τώρα, από την εφαρμογή των Μνημονίων και αυτή προβλέπεται από τους πάντες για το μέλλον.(...)

Από τη γενική αυτή διαπίστωση ξεκινάει ένα πλήθος ερωτημάτων που αξιώνουν απάντηση:

- Δεν υπήρχε άλλος τρόπος αντιμετώπισης; Η μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί η κρίση ήταν και είναι ο δανεισμός;

- Γιατί, την κρίση, την οποία δεν την προκάλεσε ο λαός ούτε τη δημιούργησε ούτε την καλλιεργεί, να πρέπει να την πληρώσει αυτός; Γιατί, ενώ η κρίση οφείλεται στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, βοηθήθηκε από το κράτος να την ξεπεράσει αποκλειστικά εις βάρος του λαού και πώς πέρα από τη βοήθεια βγαίνει και κερδισμένο;

- Υπάρχει άλλος τρόπος διαφυγής από το αδιέξοδο; Υπάρχει διέξοδος; Μόνη λύση είναι τα δάνεια;

Αυτά τα ερωτήματα, όχι μόνο απασχολούν όλο τον ελληνικό λαό, αλλά παράλληλα και τον βασανίζουν οι συνέπειες από την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει και η οποία σκιαγραφείται με:

- Πάνω από έξι χιλιάδες αυτοκτονίες, για οικονομικούς λόγους, τα τελευταία πέντε χρόνια.

- Πάνω από ενάμισι εκατομμύριο ανέργους.

- Τριακόσιες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλειστές.

- Μετανάστευση κυρίως νέων προς το εξωτερικό.

- Μείωση του μισθού, του μεροκάματου, της σύνταξης, των επιδομάτων σε απελπιστικά όρια.

- Δυόμισι εκατομμύρια άτομα να βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας, το 23% του πληθυσμού.(...)

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί, όχι μόνο να δώσει απάντηση στα ερωτήματα που απασχολούν όλους, αλλά και εκείνους που τους βασανίζουν οι συνέπειες από τη δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει ο ελληνικός λαός, η οικονομία της χώρας και η Ελλάδα.

Αφού εξηγήσει τους λόγους εκείνους όπου η πολιτική των δανείων όχι μόνο δεν δίνει λύση, αλλά εξαρτά και υποδουλώνει τη χώρα στους δανειστές, αναλύει τον τρόπο που θα βρεθούν τα χρήματα για να κινηθεί αφ' ενός η αγορά, αλλά το πιο σημαντικό πώς και τι χρειάζεται να γίνει για να αναπτυχθεί η οικονομία της.

Γνώμονας σε όλη αυτή την προσπάθεια, ο άξονας πάνω στον οποίο εδράζεται ολόκληρο το πρόγραμμα, είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Γι' αυτό απαιτείται ειδική μέριμνα ώστε: Πρώτον, απαλλαγή του εργαζόμενου λαού από την καταλήστευση που του έγινε με την κρίση. Δεύτερον, αναδιανομή της φορολογητέας ύλης. Αμεση προοδευτική φορολογία των πλουσίων. Δραστική μείωση των έμμεσων φόρων. Τρίτον: Σεισάχθεια στα χρέη του φτωχού λαού.

Αλλά προαπαιτούμενο είναι να αποκτήσει η Ελλάδα την Αυτονομία της και την Ανεξαρτησία της, την οποία έχασε και στην Επανάσταση του '21 και στην Αντίσταση το 1940-1945.

Οι υποστηρικτές της θεωρίας της πολιτικής των δανείων, οι υπουργοί Οικονομικών, ο πρωθυπουργός, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, καθώς και όλος ο εσμός των δημοσιογράφων που τους προπαγανδίζει, ισχυρίζονται ψευδέστατα ότι η Αριστερά αρνείται την ακολουθούμενη πολιτική, αλλά δεν έχει να αντιπροτείνει πρόταση προς αντικατάστασή της.

Σε μια τόσο σοβαρή συζήτηση, για μια υπόθεση που συνταράζει συθέμελα, όχι μόνο αυτή την ίδια την ύπαρξη του τόπου, αλλά το μέλλον του, τα φληναφήματα περισσεύουν, ακόμα και στον πρωινό καφέ.

Προτείνω διέξοδο από την κρίση, προτείνω τη σωτηρία του λαού και της χώρας.

Προτείνω, επίσης, ένα πρότυπο για όλο τον κόσμο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΑΜΑ