Μην απελπίζεσαι!!

Που θα πάει αυτή η κατάσταση; 3,500 συνάνθρωποί μας αυτοκτόνησαν σε λιγότερο από 2 χρόνια. Ο κάθε ένας από αυτούς δεν είναι αριθμός στατιστικής, είναι άνθρωπος. Άνθρωπος μοναδικός, με όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν, με ελπίδες που έγιναν απελπισία, με συναισθήματα που πληγώθηκαν. Συνάνθρωποί μας με τσίπα και φιλότιμο.

3,500 δολοφονηθέντες από τα καθάρματα του Μνημονίου. Που μπορεί να είναι περισσότεροι, αφού πολλές φορές οι συγγενείς δεν θέλουν να πουν, ότι αυτοκτόνησε κάποιος δικός τους.

Θέλω πρώτα να εκφράσω τη λύπη μου για το χαμό τους, στους συγγενείς και τους φίλους.

Δεύτερο, θέλω να πω στους απογοητευμένους, που σκέφτονται τέτοιες λάθος επιλογές:

Μια μικρή πόλη χάθηκε, εξοντώθηκε. Είδατε να λυθεί κανένα πρόβλημα; Είδατε να βελτιώθηκε τίποτα με το θάνατό τους; Μήπως είδατε κανένα πολιτικό δολοφόνο, να έχει τύψεις; Πιο αδίστακτοι και πιο κυνικοί γίνονται. Πέστε μου εσείς, που σκέφτεστε έτσι, πως θα λυθούν τα προβλήματα σας με το θάνατό σας; Τι θα απογίνουν αυτοί, που σας αγαπάνε και ενδιαφέρονται για εσάς;

Ξέρω τι θα πείτε. Ότι πονάτε, ότι υποφέρετε. Σ αυτό έχετε δίκιο, όμως ο πόνος μπορεί να απαλυνθεί σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Και δεν είστε μόνοι σας, το πιο σημαντικό. Χαρά που μοιράζεσαι είναι διπλή χαρά και πόνος που μοιράζεσαι είναι μισός πόνος. Πάντα υπάρχουν συνάνθρωποι που ενδιαφέρονται, πάντα υπάρχουν λύσεις.

Οι Ρωμαίοι έλεγαν: εφόσον ζω, ελπίζω. Μη χάνετε το θάρρος σας. Σκεφτείτε τι δύναμη θα είχαν 3,500 αποφασισμένοι για όλα άνθρωποι. Που δεν φοβούνται το θάνατο. Νομίζετε ότι είστε αδύναμοι να αντιδράσετε. Κάνετε μεγάλο λάθος. Είστε πολύ δυνατοί, αφού δεν υπολογίζετε ούτε τη ζωή σας. Αλλά κάνετε λάθος επιλογή. ...

Ακόμα και η θρησκεία λέει, ότι όσοι αυτοκτονούν πάνε στην κόλαση, οπότε κι αν πιστεύετε σε κάτι τέτοιο, πάλι χαμένοι θα βρεθείτε. Προσωπικά πιστεύω, ότι η κόλαση είναι εδώ. Και οφείλουμε να πολεμήσουμε και να αλλάξουμε αυτή την άσχημη κατάσταση. Δεν λέω, ότι θα γίνουμε παράδεισος από τη μέρα στην άλλη, αλλά προσπαθώντας, μπορούμε να κατορθώσουμε πολλά καλά.

Η πρόοδος, η αλήθεια, θα φανεί, παρά τα πισωγυρίσματα, τα ψέματα και τις αστοχίες. Είστε χρήσιμοι και σας χρειαζόμαστε. Είστε θύματα και σας καλούμε να παλέψετε μαζί με εμάς. Είμαστε κι εμείς σε δύσκολη θέση. Άλλος είναι άνεργος, άλλος άστεγος, άλλος χειρότερα.

Αγωνιζόμαστε όμως, όλοι για όλους. Γιατί δεν επιλέξαμε εμείς αυτή την κατάσταση, μας την επέβαλαν. Γιατί δεν είμαστε υπεύθυνοι για τα χάλια. Οι ένοχοι είναι άλλοι.

Θα δεχτείς φίλε μου την ήττα, το φταίξιμο των πολιτικών, των άλλων, ή θα κάνεις επανάσταση ενάντια στην αδικία; Πάλεψε για σένα, για τους δικούς σου. Είσαι πιο δυνατός από όσο νομίζεις, αν θέλεις. Και το σπουδαιότερο, είναι και άλλοι σαν εσένα. Όλοι μαζί είμαστε ανίκητοι, ασταμάτητοι.

Μην απελπίζεσαι. Η απελπισία φέρνει την αδράνεια. Την παραδοχή της ήττας. Μόνο αν το πεις εσύ, τελειώνει ο αγώνας. Μόνο αν παραδεχτείς ότι έχασες, θα χάσεις πραγματικά. Ο κόσμος αλλάζει. Αργά ή πιο γρήγορα, πάντως αλλάζει. Και σ αυτή την αλλαγή όλοι μας έχουμε σημαντικό ρόλο. Όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε.

Οι μόνοι που δεν χρειάζονται, είναι οι κηφήνες, που μας εμποδίζουν να προσφέρουμε όσα μπορούμε, να ζήσουμε. Τα παράσιτα που ζουν σε βάρος μας. Αυτά φταίνε για τον πόνο. Αλλά ο πόνος, ο φόβος, η απελπισία, θα εξαφανιστούν, όταν νικηθούν αυτοί, οι φονιάδες, οι ένοχοι, οι ψεύτες.

Σήκω λοιπόν όρθιος, σήκωσε το βλέμμα σου, κοίτα κατάματα τους φταίχτες και θα τους δεις να γυρίζουν αλλού το ένοχο πρόσωπό τους. Τσάκισε αυτούς, που σε κάνουν να υποφέρεις. Μπορούμε και θα το κάνουμε.

Ο γιατρός έβαλε τέλος στη ζωή του. Πόσους ασθενείς θα μπορούσε να σώσει, αν ζούσε;