Είκοσι και σήμερα

Τρέμουν καθώς έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση, καθώς πλησιάζει η ώρα που θα αναμετρηθούμε, που θα τα πούμε ένα χεράκι για τις πολιτικές που βύθισαν στη φτώχεια και την απελπισία τους πολλούς καλούς ανθρώπους. 

Τρέμουν καθώς, κάθε μέρα που περνάει, τα πράγματα γίνονται χειρότερα για τους εταίρους αυτής η ελεεινής κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, αλλά και για όλους όσοι δεν παίρνουν θέση απέναντι σε αυτή την κοινωνική τραγωδία, γι’ αυτούς που το παίζουν «ουδέτεροι» και παριστάνουν τους τραλαλά.  

Τρέμουν γιατί καταλαβαίνουν πως η άμμος του χρόνου τους φεύγει τρέχοντας, ότι σε πολύ λίγο καιρό θα τα μαζέψουν και θα φύγουν. 

 Προφανώς και θα κάνουν ότι μπορούν για να κρατηθούν στην κυβέρνηση με κάθε τρόπο, γι’ αυτό και η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί, επικοινωνιακά, να ρίξει στο λάκκο με τα σκατά το ΠΑΣΟΚ/ΕΛΙΑ, τον «αδύναμο κρίκο» όπως λένε τα καθίκια του Σαμαρά.

Προφανώς υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο, μία άλλη συνεργασία, κάποιο plan B του Μπαλτάκου, για να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς.

Μόνο που τα πράγματα δεν είναι έτσι, προφανώς το ΠΑΣΟΚ/ΕΛΙΑ στις 26 Μαϊου δεν θα υπάρχει, αλλά πώς θα υπάρξει η Νέα Δημοκρατία με ένα ποσοστό κάπου κοντά στο 18%;

Αυτά βλέπουν στις δημοσκοπήσεις και τρέμουν.

Χαρακτηριστική του πανικού τους είναι η άρνηση του Σαμαρά να αναμετρηθεί τηλεοπτικά με τον Τσίπρα.

Είναι λογικό ο Σαμαράς, ο μεγάλος μάγκας, το πολιτικό κουτσαβάκι, ο γερμανοτσολιάς από τη Μεσσηνία, που μιλάει με το «μαλάκα» και το «γαμήσου», να κωλώνει μπροστά στον Τσίπρα, που τον λες και παιδί κορίτσι;

Είναι, γιατί είναι δειλός, γιατί ξέρει πως η επόμενη εξαφάνιση του θα είναι η τελευταία, πως αυτή τη φορά κανένας δεν θα τον αναζητήσει, πως στα χρόνια που έρχονται ο κόσμος θα λέει το όνομα του και θα φτύνει κατάρες και βρισιές.

Είκοσι και σήμερα και απ’ εδώ που στέκομαι βλέπω πως ήδη έχουμε αρχίσει να τους ισοπεδώνουμε.