Μαρίας Εγκώμιον

   Γράφει ο Γιάννης Λιώρης, καθηγητής-φιλόλογος 

Η μικρή Μαρία ζούσε στο Καπιταληστοχώρι, ένα μικρό χωριό στο νότο της Γερηssμανίας, που όλοι έλεγαν, άγνωστο γιατί, πως ανήκει εις την Δύσιν. Είχε μικρούς, φιδίσιους, χιλιομπαλωμένους δρόμους γεμάτους διόδια, άγνωστο γιατί, υπέροχες, τσιμεντένιες πλατείες και χαρούμενες Τράπεζες. 

Όλα σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο κυλούσαν ήρεμα, το χρήμα έρρεε, άγνωστο πώς, στους δρόμους με τα διόδια, αφεντικά και δούλοι ζούσαν ευτυχισμένοι, ως και οι χαρούμενες Τράπεζες μοιράζανε πιστωτικές κάρτες στους υπηκόους τους, άγνωστο πώς, δίχως ούτε και να τους ρωτήσουν.

Στο πιο ψηλό σημείο του χωριού, πάνω στο βράχο, ήταν το παλάτι του κυρίου Δρά-κουλα που άλλοι θαύμαζαν και άλλοι έτρεμαν και άλλοι μισούσαν και άλλοι προσκυνούσαν.
Γύρω από το παλάτι του κυρίου Δράκουλα, σε πιο μικρά παλάτια, άγνωστο πώς, ζούσαν οι κύριοι Δικαστές και οι κύριοι Νταβατζήδες και οι κύριοι Δημοσιοαγράφοι.

Το Καπιταληστοχώρι είχε μεγάλες εκκλησίες, με ασημένιες Παναγίες που τις είχαν πληρώσει οι κύριοι Νταβατζήδες και μέσα μένανε κάτι χοντροί παπάδες και δυο σχολεία που μάθαιναν γράμματα στα παιδιά. Το ένα στα παιδιά όλων και το άλλο στα παιδιά του κυρίου Δράκουλα και των κυρίων Δικαστών και των κυρίων Νταβατζήδων και των κυρίων Δημοσιοαγράφων.

Η μικρή Μαρία πήγαινε σε αυτό που μάθαινε γράμματα στα παιδιά των όλων. 

Κάθε πρωί έβαζε την ξεθωριασμένη της ποδιά με το άσπρο γιακαδάκι, τίναζε την  κοτσίδα με το λαστιχάκι, μάζευε όσες φίλες της μένανε στο δρόμο τον χιλιομπαλωμένο με τα διόδια, άγνωστο γιατί και ροβολούσε για το σχολείο, σ' αυτό που μάθαινε γράμματα στα παιδιά των όλων.

Τα μεσημέρια έκανε τα μαθήματά της αλλά στεναχωριότανε που η μαμά της ποτέ  δεν ήξερε ό,τι κι αν τη ρωτούσε, γιατί άγνωστο γιατί, σχολείο πήγε μέχρι και την Τετάρτη.

Η μικρή Μαρία όταν έφτασε στην Πέμπτη του Δημοτικού έπρεπε να δώσει εξετάσεις για τη Έκτη, αλλά επειδή η μαμά της κάθε που τη ρωτούσε δεν ήξερε ό,τι  κι αν την ρωτούσε, γιατί άγνωστο γιατί, σχολείο πήγε μέχρι και την Τετάρτη, της έδωσε μια Παναγίτσα χάρτινη για να την βοηθάει εκείνη στα μαθήματα, που όλα τα κατέχει.

Η χάρτινη Παναγίτσα και στην Πέμπτη και στην Έκτη και στις εισαγωγικές για το Γυμνάσιο, άγνωστο πώς, έβγαζε πάντα την Μαρία ασπροπρόσωπη εκτός από τα μαθηματικά, άγνωστο γιατί, που ίσως και η ίδια τέλεια δεν τα κατείχε.

Το βραβείο καλύτερης έκθεσης για την αποταμίευση, που διοργάνωσαν οι χαρούμενες Τράπεζες από κοινού με τους κυρίους Νταβατζήδες, άγνωστο πώς, το κέρδισε η μικρή Μαρία κι ένοιωσε περηφάνια και συμπόνια που ξεπέρασε κι αυτόν τον γιο του κυρίου Δράκουλα, που πήγαινε στο σχολείο που πηγαίνανε τα παιδιά του κυρίου Δράκουλα και των κυρίων Δικαστών και των κυρίων Νταβαντζήδων και των κυρίων Δημοσιοαγράφων. 

Στην απονομή των κουμπαράδων, που μίλησε με τον γιο του κυρίου Δράκουλα, της έκανε μεγάλη εντύπωση σαν άκουσε πως στα παιδιά του κυρίου Δράκουλα και των κυρίων Νταβατζήδων και των κυρίων Δικαστών και των κυρίων Δημοσιοαγράφων έρχονται τα απογεύματα δασκάλες και τα βοηθάνε στα μαθήματα, όχι επειδή οι μαμάδες τους πήγανε έως και την Τετάρτη και πως όταν δίνουνε εξετάσεις πάντα βγαίνουνε ασπροπρόσωπα αυτά, άγνωστο πώς κι ούτε και που τους χρειάζονται χάρτινες Παναγίτσες.

Στο Γυμνάσιο, η όχι και τόσο μικρή Μαρία, έδινε εξετάσεις σε κάθε εξάμηνο και για να μπει στο Λύκειο, σ' αυτό που πηγαίνουνε τα παιδιά των όλων, καινούριες εξετάσεις, άγνωστο γιατί. 

Στο Λύκειο, που πηγαίνανε τα παιδιά των όλων, η Μαρία έπρεπε να ξαναδώσει εξετάσεις στις δυο τις τελευταίες τάξεις, για το Πανεπιστήμιο που πηγαίνανε τα παιδιά των όλων, μα είχε καταλάβει πως από μόνη της η χάρτινη Παναγίτσα τίποτα δεν θα μπορούσε να γράψει στις Πανελλαδικές όπως κι μάνα της άλλωστε, γιατί άγνωστο γιατί, σχολείο πήγε μέχρι και την Τετάρτη. 

Στο πανεπιστήμιο που μάθαινε τις επιστήμες του στα παιδιά των όλων και στο οποίο δεν πήγαιναν τα παιδιά του κυρίου Δράκουλα και των κυρίων Νταβαντζήδων και των κυρίων Δικαστών και των κυρίων Δημοσιοαγράφων, η Μαρία σπούδασε καθηγήτρια, για να μαθαίνει γράμματα στα παιδιά των όλων που δίνανε συνέχεια εξετάσεις και που η μαμά τους κάθε που τη ρωτούσαν δεν ήξερε ό,τι  κι αν την ρωτούσαν, γιατί, άγνωστο γιατί, σχολείο πήγε μέχρι και την Τετάρτη. 

Μετά η Μαρία, για να δουλέψει σε ένα από τα σχολεία που μαθαίνανε γράμματα στα παιδιά των όλων έπρεπε να δώσει εξετάσεις στον Άμα Συνηθίσεις Τις Εξετάσεις Περνάς, πιο σύντομα Α.Σ.Τ.Ε.Π. και στον οποίο ποτέ δεν έδιναν εξετάσεις τα παιδιά του κυρίου Δράκουλα και των κυρίων Νταβατζήδων και των κυρίων Δικαστών και των κυρίων Δημοσιοαγράφων. 

Η Μαρία πέτυχε στον Α.Σ.Τ.Ε.Π. αλλά έπρεπε  να πηγαίνει να μαθαίνει γράμματα σε κάτι φτωχά παιδιά των όλων που ζούσανε σε κάτι γειτονιές που δεν είχανε ούτε χιλιομπαλωμένους δρόμους κι ούτε καν διόδια και ούτε καν δρόμους για να πηγαίνουνε στο σχολείο που μάθαινε τα γράμματα στα παιδιά όλων των άλλων όλων. 

Η Μαρία ονειρευόταν να κάνει οικογένεια και παιδιά που κάθε που θα την ρωτούσαν να μπορεί ν' απαντάει σε ό,τι την ρωτούσαν γιατί άγνωστο γιατί, σχολείο κατάφερε να πάει μέχρι και το Πανεπιστήμιο μα λόγω που άλλαζε συνέχεια γειτονιές για να μαθαίνει γράμματα στα φτωχά παιδιά των όλων, ξεχάστηκε και πάτησε τα 45, όμως δεν την ένοιαζε και τόσο γιατί τα φτωχά παιδιά των όλων ήτανε και δικά της παιδιά.
Ύστερα, οι χαρούμενες Τράπεζες δεν ήταν πια χαρούμενες γιατί η Γερηssμανία τους είπε πως για να παραμείνουν χαρούμενες έπρεπε να μαζέψουνε τα λεφτά από τις πιστωτικές κάρτες που έδωσαν στους υπηκόους τους, άγνωστο πώς, χωρίς ούτε και δίχως καν να τους ρωτήσουν.

Ο κύριος γιος του κυρίου Δράκουλα που είχε πια γεράσει και όλοι περιμένανε να πεθάνει μα αυτός δεν πέθαινε ποτέ, έγινε ο καινούριος κύριος Δράκουλας και αποφάσισε ότι για να συνεχίσουν οι χαρούμενες Τράπεζες να είναι χαρούμενες Τράπεζες, θα έπρεπε τα φτωχά παιδιά των όλων που ζούσαν στις γειτονιές που δεν είχαν χιλιομπαλωμένους δρόμους κι ούτε καν διόδια κι ούτε καν δρόμους, να μην κάνουν άλλο μάθημα αλλά καλά είναι να φτάσουν όπως και οι μάνες τους μέχρι και την Τετάρτη.

Έτσι, ο κύριος γιος του κυρίου Δράκουλα που έγινε ο καινούριος Δράκουλας και που είχε βγει δεύτερος στο διαγωνισμό με τους κουμπαράδες και πήγε στο Λύκειο που πληρώνουνε για να πάνε και στο πανεπιστήμιο που αγοράζουνε τα πτυχία και δεν δίνουν ποτέ τους στον Α.Σ.Τ.Ε.Π. και που είναι προορισμένοι να είναι μόνο κύριοι Δράκουλες και δεν πιστεύουνε ούτε καν στις χάρτινες Παναγίτσες και οι μαμάδες τους δεν έχουν βγάλει μόνο την Τετάρτη, είπε στην Μαρία πως σε οχτώ μήνες θα σταματήσει να μαθαίνει γράμματα στα παιδιά των όλων.  

Η Μαρία θύμωσε πολύ, γιατί είχε μάθει από την μαμά της που είχε τελειώσει μόνο την Τετάρτη να θυμώνει μα όχι να μισεί. Και θύμωσε ακόμα περισσότερο όταν ο γιος του κυρίου Δράκουλα που έγινε ο καινούριος Δράκουλας έστειλε την ΜΑΤοανομία να την βγάλει έξω από την τάξη των παιδιών που δεν είχαν πια καν δρόμους.

Έτσι, η Κυρία Μαρία βγήκε στο δρόμο και στάθηκε άφοβα απέναντι στον Δράκουλα και στον γιο του Δράκουλα και σ' όλους τους Δράκουλες γιατί η μάνα της, που πήγε ως και την Τετάρτη την είχε μάθει να θυμώνει μα όχι να φοβάται. 

Ύστερα, είδε τον εαυτό της στο ΑΛΦΑΒΗΤΑ να κλαίει σε μια φωτογραφία μπροστά στην ΜΑΤοανομία, μόνο που μέσα της ήξερε πως έκλαιγε όχι από φόβο μήτε κι από απόγνωση μα να, που κανείς απ' όσους μάθανε γράμματα στα σχολεία των όλων δεν ήτανε εκεί να της κρατάει το χέρι. Αυτό για λίγο μόνο, μόνο για μια στιγμή. Πήρε ένα λαστιχάκι από αυτά που βάζουν τα Σούπερ-μάρκετ στα σακουλάκια, έδεσε την παιδική της την κοτσίδα και βγήκε στο δρόμο να ψάξει για δουλειά. 

Το' χε πια εμπεδώσει: Όλες τις Παναγίτσες, έστω και χάρτινες, άμα να τις πιστεύεις μέσα σου βαθιά κάνουνε θάματα, άγνωστο πώς.  

ΥΓ: Η ιστορία είναι αποτέλεσμα καθαρής μυθοπλασίας. Ο μόνος που θα μπορούσε ίσως να κάνει μήνυση, δεν ξέρω πώς, για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι ο Έρασμος που έγραψε το" Μωρίας Εγκώμιον". Επίσης οποιαδήποτε ταύτιση με γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς αυθαίρετη και καταχρηστική και ως εκ τούτου θα διώκεται εκ του Νόμου. 

Από koutipandoras